ถิ่นกำเนิดพันงูเขียว
มีรายงานการบันทึกของถิ่นดั้งเดิมของพันงูเขียวระบุว่าพืชที่มีถิ่นกำเนิดในทวีปเอเชีย เขตร้อน บริเวณภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เช่น มาเลเซีย อินโดนีเซีย ไทย กัมพูชา ลาว เวียดนาม และพม่า เป็นต้น จากนั้นจึงได้กระจายพันธุ์ไปยังบริเวณเขตร้อนต่างๆ ทั่วโลก ดังเช่นที่พบเห็นในปัจจุบัน สำหรับในประเทศไทยสามารถพบได้ทั่วทุกภาคของประเทศ บริเวณ ป่าเบญจพรรณ ป่าโปร่ง เนินเขา และพื้นที่เปิดโล่งต่างๆ เช่น ทุ่งหญ้า ทุ่งนา หรือตามริมถนน ที่มีความสูงจากระดับน้ำทะเลจนถึง 1,500 เมตร จากระดับน้ำทะเล
รูปแบบและขนาดวิธีใช้พันงูเขียว

ใช้เป็นยาบำรุงกำลัง ขับพิษร้อน ถอนพิษไข้ ช่วยขับเหงื่อ ขับเสมหะ ขับปัสสาวะ แก้อาเจียน แก้โรคกระเพาะ ขับพยาธิ แก้นิ่ว หนองใน แก้ปวดข้อ แก้ดีซ่าน แก้โรคตับ โดยใช้ทั้งต้นมาต้มน้ำดื่ม ซึ่งหากเป็นต้นสดให้ใช้ 35-70 กรัม แต่หากเป็นต้นแห้งให้ใช้ 35-70 กรัม ใช้แก้ตาแดง ตาอักเสบ โดยใช้พันงูเขียวทั้งต้น 35 กรัม อีใต้เถิง 25 กรัม เจียวกู้หลาน 35 กรัม นำมาตำผสมกับพิมเสนเล็กน้อย ใช้พอกบริเวณตาข้างที่เป็น ใช้แก้ท้องเสียและโรคบิดโดยใช้เปลือกต้นมาต้มน้ำดื่ม ใช้แก้คออักเสบ โดยใช้ใบสดมาตำผสมน้ำตาล ชนิดใดก็ได้ อมและดูดกินน้ำ ใช้แก้หนองใน ขับระดู โดยใช้รากมาต้มน้ำดื่ม ใช้แก้บวม ฟกช้ำ โดยใช้ทั้งต้นพันงูเขียว สือเซียน เถา และโกศดอกขาว อย่างละเท่าๆ กันมาตำผสมกับเหล้าเล็กน้อย ใช้พอกบริเวณที่เป็น


ลักษณะทั่วไปของพันงูเขียว

พันงูเขียวจัดเป็นไม้ล้มลุกจำพวกหญ้า ลำต้นเปราะอ่อนมีสีเขียวตั้งตรง สูงประมาณ 50-100 เซนติเมตร แตกกิ่งก้านสาขาด้านข้างเป็นคู่จากโคนต้น

ใบ เป็นใบเดี่ยวออกตรงข้ามกันลักษณะเป็นรูปขอบขนาน หรือรูปไข่ กว้าง 2-5 ซม. ยาว 3-8 ซม. โคนใบสอบ เป็นรูปลิ่ม ปลายใบแหลม ขอบใบหยักฟันเลื่อย แผ่นใบสาก เนื้อใบย่นเป็นคลื่นเล็กๆ

ดอก ออกเป็นช่อเชิงลดบริเวณปลายกิ่งมีแกนช่อดอกยาว 5-30 เซนติเมตร ดอกเป็นสีม่วงอมน้ำเงิน ลักษณะเป็นรูปท่อกลมงอเล็กน้อย ปลายแยกเป็นกลีบดอก 5 กลีบ ลักษณะเป็นรูปสามเหลี่ยม มีฟันเลื่อย 4-5 หยัก มีกาบใบ 1 ใบ แต่ไม่มีก้านดอกมีเกสรเพศผู้ 2 อัน และมีรังไข่ 2 ห้อง

ผล เป็นผลแห้งเล็ก ลักษณะยาวแคบ รูปขอบขนาน กว้าง 1.5-2.0 มม. ยาว 3-6 มม. ซึ่งจะอยู่ในช่อดอกและเมื่อผลแก่แล้วจะแตกออกเป็นส่วนเมล็ดมีลักษณะยาวรีใน 1 ผลจะมี 1-3 เมล็ด

สรรพคุณของพันงูเขียว

ทั้งต้นมีรสขม ชุ่ม เป็นยาเย็น ออกฤทธิ์ต่อปอดและลำไส้ใหญ่ ใช้เป็นยาขับพิษร้อน ถอนพิษไข้ ช่วยขับเหงื่อ (ทั้งต้น)
ทั้งต้นใช้ต้มกับน้ำดื่มเป็นยาแก้ไข้ ลดไข้ (ทั้งต้น)
ทั้งต้นใช้เป็นยารักษาโรคตาแดง (ทั้งต้น)[1]ตำรับยาแก้ตาบวม ตาแดง ตาอักเสบ จะใช้พันงูเขียวทั้งต้น 35 กรัม, เจียไก้หลาน 35 กรัม และอิไต้เถิง 25 กรัม นำมารวมกันตำผสมกับพิมเสนเล็กน้อย ใช้พอกบริเวณตาที่บวม (ทั้งต้น)
ใบใช้รักษาอาการเจ็บคอ คออักเสบ ด้วยการใช้ใบสดนำมาตำให้ละเอียดผสมกับน้ำตาล ใช้เป็นยาอม (ใบ, ทั้งต้น)
ช่วยรักษาอาการอาเจียน (ทั้งต้น)
ใช้เป็นยารักษาโรคกระเพาะ (ทั้งต้น)
เปลือกต้นใช้เป็นยารักษาอาการท้องเสียและโรคบิด (เปลือกต้น)[1]ส่วนอีกข้อมูลระบุว่า ให้ใช้ใบเป็นยาแก้โรคบิด (ใบ)
ใช้เป็นยาขับพยาธิ (ทั้งต้น)[1]ใช้ขับพยาธิในเด็ก (ใบ)
ช่วยรักษาโรคนิ่วในทางเดินปัสสาวะ รักษาทางเดินปัสสาวะติดเชื้อ (ทั้งต้น)
ทั้งต้นใช้ต้มกับน้ำดื่มเป็นยาแก้โรคหนองใน (ทั้งต้น)[3]ส่วนอีกข้อมูลระบุว่า รากมีสรรพคุณเป็นยาแก้โรคหนองใน (ราก)
รากมีสรรพคุณทำให้แท้ง (ราก)
ต้นสดใช้ตำพอกบริเวณที่เป็นแผลอักเสบ แผลเปื่อย ฝีและหนอง และพิษอักเสบปวดบวม (ทั้งต้น)
ใบใช้เป็นยาทารักษาฝีหนอง (ใบ)
ตำรับยาแก้บวม ฟกช้ำ จะใช้พันงูเขียวทั้งต้น, โกฐดอกขาว และสือเชียนเถา อย่างละเท่า ๆ กัน นำมาตำผสมกับกับเหล้าเล็กน้อย ใช้เป็นยาพอกบริเวณที่เป็น (ทั้งต้น)[2]
ใบใช้ตำพอกแก้เคล็ด (ใบ)
ทั้งต้นใช้เป็นยารักษาโรคปวดข้อ (ทั้งต้น)
ใบใช้เป็นยาทาถูนวดรักษาอาการปวดเมื่อย (ใบ)[1]รักษาอาการปวดเมื่อยตามข้อเนื่องจากลมชื้นคั่งค้างภายในร่างกาย (ทั้งต้น)



ขนาดและวิธีใช้ : การใช้ตาม [2] ยาแห้งให้ใช้ครั้งละ 15-35 กรัม ส่วนยาสดให้ใช้ครั้งละ 35-70 กรัม นำมาต้มกับน้ำรับประทาน หรือใช้ร่วมกับตัวยาอื่น ๆ ในตำรับยา หากนำมาใช้ภายนอก ให้นำมาตำพอกบริเวณที่ต้องการ