ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : เป็นพืชล้มลุก สูงประมาณ 3-5 ฟุต ลำต้นเป็นเหลี่ยม สีเขียวอ่อนลักษณะใบใบกว้างประมาณ 3-5 นิ้ว ขอบใบเป็นหยัก ผิวใบมีขน หลังใบขรุขระ ดอกอ่อนมีสีแดงเรื่อๆ ดอกเมื่อบานเหมือนปุยนุ่น เกสรสีแดงอ่อนและเมื่อดอกแก่จะปลิวตามลม เมื่อไปตกตรงไหนก็จะเจริญเติบโตขยายพันธุ์ต่อไป พื้นที่ที่เจริญเติบโตได้ดี ชอบที่ป่าโปร่ง มีแสงแดดเพียงพอ ชาวบ้านมักมองว่าเป็นวัชพืช
ประโยชน์ด้านอาหาร : ยอดอ่อน ใบ ดอกอ่อนกินสด ผัด ลวกจิ้มน้ำพริก หรือแกงส้ม (ลำต้นอ่อน) หรือใช้ยอด ใบ ดอง (เหมือนผักกาด) รสชาติรสเย็น มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว ส่วนที่ใช้ขยายพันธุ์ดอกแก่ และต้นอ่อน
สรรพคุณทางยา :
บำรุงหัวใจ บำรุงโลหิต แก้ซางเพาะขยายพันธุ์ : ใช้เมล็ด
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Crassocephalum crepidioides (Benth) S.Moore -Erechtites valerianaefolia


ชื่อพื้นเมืองหรือชื่ออื่นๆ : หญ้าดอกฟุ้ง ผักกาดหัวปลิว ผักกาดฤาษี ตังโอ ผักกาดลม

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : เป็นพืชล้มลุก สูงประมาณ 3-5 ฟุต ลำต้นเป็นเหลี่ยม สีเขียวอ่อนลักษณะใบใบกว้างประมาณ 3-5 นิ้ว ขอบใบเป็นหยัก ผิวใบมีขน หลังใบขรุขระ ดอกอ่อนมีสีแดงเรื่อๆ ดอกเมื่อบานเหมือนปุยนุ่น เกสรสีแดงอ่อนและเมื่อดอกแก่จะปลิวตามลม เมื่อไปตกตรงไหนก็จะเจริญเติบโตขยายพันธุ์ต่อไป พื้นที่ที่เจริญเติบโตได้ดี ชอบที่ป่าโปร่ง มีแสงแดดเพียงพอ ชาวบ้านมักมองว่าเป็นวัชพืช

ประโยชน์ด้านอาหาร : ยอดอ่อน ใบ ดอกอ่อนกินสด ผัด ลวกจิ้มน้ำพริก หรือแกงส้ม (ลำต้นอ่อน) หรือใช้ยอด ใบ ดอง (เหมือนผักกาด) รสชาติรสเย็น มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว ส่วนที่ใช้ขยายพันธุ์ดอกแก่ และต้นอ่อน

สรรพคุณทางยา :

บำรุงหัวใจ บำรุงโลหิต แก้ซาง