ชาดกเรื่องนี้แสดงถึงการบำเพ็ญอุเบกขาบารมี
คือการวางเฉย เรื่องเล่าว่าพรหมนารกะช่วยเปลื้อง
หรือช่วยอธิบายให้พระเจ้าอังคติราชกลับใจ
จากความเห็นผิดๆ มาปฏิบัติชอบดังเดิม
ความเห็นผิดที่ว่านี้เป็นไปในทางสุข และทุกข์
ที่คิดว่าเกิดขึ้นเอง ไม่มีเหตุมาทำให้เกิด ทั้งนี้
พรหมนารกะต้องใช้ความบริสุทธิ์ในความจริง
อธิบายให้ปรากฏขึ้น ด้วยเหตุด้วยผลนั่นเอง
คติธรรมที่จะได้รับจากชาดกเรื่องนี้ คือ
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม หากทำความดี
ก็ย่อมได้รับผลดีตอบ หากว่าทำบาปก็ต้องได้
ความชั่วช้าสามานย์เป็นผลตอบแทน และ
การคบมิตรสหายดีหรือเลว ผลของความดีเลวนั้น
ก็ย่อมส่งผลแก่ตัวบุคคลนั้นด้วย
