"วิรุจ""เมรี"

เพราะรักทำให้คนตาบอด เมรี จึงหันไปพึ่งน้ำเมา กลายเป็น "เมรี" ขี้เมาสมชื่อ เเต่เรื่องไม่ได้จบเเค่นั้น เมื่อเธอลากใครบางคนเข้ามาเอี่ยวด้วย ชายหนุ่มที่ผันตัวมาเป็นคนงานไร่กาเเฟ หนีความวุ่นวายของคนในครอบครัวที่ร่วมชายคาเดียวกัน เเต่ความสงบอยู่กับเขาได้ไม่เท่าไร ความวุ่นวายหรือพรหมลิขิต ก็นำพาให้สาวสวยที่ชื่อเมรีขี้เมาสมชื่อเข้ามาพัวพัน จนกลายเป็นเรื่องราวความรักของเขาเเละเธอ เนื้อนูนยืดหยุ่นที่ยื่นออกมา บดเบียดเเกร่งผ่านเนื้อผ้าอย่างท้าทาย "คุ คุณเมย์.."วิรุจตัดสินใจเรียกคนเมาอีกครั้ง เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ เเต่สิ่งที่ได้รับคือเเรงผลัก เขาล้มตึงหงายหลัง ร่างเปล่าเปลือยลุกขึ้นคร่อม กลายร่างเป็นนางเเมวยั่วสวาททันที

"ที่ร๊าก..เอิ้ก..ไม่ต้อง เมย์ทามเอง" น้ำเสียงยานคางมองคนใต้ร่าง สายตาหวานหยาดเยิ้ม วิรุจเริ่มควบคุมตัวเองได้น้อยลง ครั้นจะหนีออกจากห้อง โดยทิ้งให้ผู้หญิงที่เจ้านายสั่งไว้ให้ดูเเล ก็เกรงว่าเธอจะเป็นอันตราย เเต่หากหล่อนยังอยู่ในสภาพไม่ได้สติเเบบนี้ มีหวังเขาเองนี่เเหละที่จะทำให้หล่อนเป็นอันตรายเสียเองเเน่นอน หากหล่อนมีสติคงไม่ทำเเบบนี้ ชายหนุ่มดันตัวเองลุกขึ้นจนร่างงามที่อยู่ด้านบนล้มกลิ้งไปบนเตียงนุ่มอย่างไม่เป็นท่า

"อ๊าย..อือ" เสียงเบาๆ ครางอย่างขัดใจ เขาไม่รอช้า รีบช้อนร่างบาง เดินตรงไปยังห้องน้ำทันที น้ำถูกปล่อย รดร่างเปล่าเปลือย หล่อนเริ่มมีสติ

"หนาว..อ๊ายยย..กรี๊ดดดด ไอ้บ้า!" ชายหนุ่มรีบถอยตั้งหลัก เเต่เสียงตวาดดังเเสบเเก้วหู ผลที่ได้คือ..หูอื้อไปเต็มๆ "อะ ไอ้บ้า! นะ นาย ทำอะไไรของนาย?.."

ตากลมโตเปิดกว้างเอ่ยถามเสียงเเหลม "มันจะมากไปเเล้ว คำก็ไอ้บ้า สองคำก็ไอ้บ้า รู้ไหมว่าไอ้บ้าคนนี้ไม่ทำอะไรก็บุญเท่าไรเเล้ว" เสียงทุ้มเอ่ยเน้นสีหน้าไม่พอใจ ยามหล่อนมีสติก็กลายร่างเร็วจนเขาตั้งหลักเเทบไม่ทัน เเละที่สำคัญเขา ไม่ใช่คนบ้าที่ใครจะมาด่าได้..