เพราะอาม่าขอร้องทั้งน้ำตา และ กรวิก ก็กตัญญู (เขาเชื่ออย่างนั้นนะ) นักการทูตหนุ่มที่อนาคตไกล (กว่าปากซอยบ้าน) จึงยอมไปดูตัวกับหลานสาวของเพื่อนอาม่า แล้วหวังว่าจะขู่หล่อนให้ปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้ได้ แต่กลายเป็นว่ายายใบบัวบกกลับเป็นนกที่อยากแหกกรง และคิดว่าการติดตามเขาไปลอสแอนเจลิสในฐานะคู่สมรส จะมีอิสระมากกว่า เลยตกลงแต่งงานทั้งที่รู้จักกันได้ไม่ถึงสองชั่วโมง ในเมื่อไม่ฟังคำขู่ ก็อย่าหาว่าเขาร้ายก็แล้วกัน
สริมน หรือใบบัว รู้ตัวมาตั้งแต่เกิด เอ๊ย! เป็นสาว ว่าชีวิตนี้ไม่มีวันได้เลือกเจ้าบ่าวเอง ในเมื่อโบราณว่าเลือกนักมักได้แร่ สาวน้อยกลัวว่าถ้ามัวแต่ท่ามาก เลือกไปเลือกมาจะได้ใบตำแย ไม่ใช่ใบไม้หยกเลี่ยมทองฝังเพชรแบบนักการทูตหนุ่ม หล่อนเลยเลือกเขาซึ่งเป็นคนที่ดูเข้าท่าที่สุด (ซึ่งก็เป็นคนแรกและคนเดียวที่ได้ไปดูตัวด้วยนั่นแหละ) พิธีสมรสที่ด่วนประหนึ่งเจ้าสาวท้องก่อนแต่งจึงถูกจัดขึ้น ท่ามกลางความยินดีของสองอาม่า ส่วนสริมนไม่รู้เลยว่าเจ้าบ่าวของหล่อน...ชั่วร้าย จะถอยหลังก็ไม่ทันเสียแล้ว
