เวลา ชาติ กอบจิตติ สำนักพิมพ์ หอน พิมพ์ครั้งที่ ๒๓ กุมภาพันธ์ุ พ.ศ. ๒๕๖๓ มี ๒๕๖ หน้า ISBN 9786167751115

นวนิยายรางวัลซีไรต์ ประจำปี พ.ศ.๒๕๓๗ ว่าด้วยความหมายของชีวิตในบ้านพักคนชรา นำเสนอด้วยกลวิธีแบบนวนิยาย บทละคร และบทภาพยนตร์ ผสมผสานกัน

เมื่อครั้งที่ข้าพเจ้ายังอยู่ในวัยหนุ่ม ข้าพเจ้าเคยคิดว่า โลกนี้ไม่สวยงาม ไม่น่าอยู่ และข้าพเจ้ามิปรารถนาที่จะอยู่

แต่ในวันนี้ ข้าพเจ้าเริ่มคิดได้ว่า มีคนฆ่าตัวตายหายต่อหลายคน พวกเขาเหล่านั้นต่างละทิ้งโลกนี้ไปด้วยเหตุผลเดียวกันคือ โลกนี้ไม่น่าอยู่ และพวกเขามิปรารถนี่จะอยู่

แต่โลกนี้ยังคงอยู่ โลกอยู่ให้พวกเราทุกคนได้อยู่ร่วมกัน โลกรักเรา แน่นอนล่ะ เราไม่อาจคาดคะเนได้ว่าโลกจะอยู่อีกนานเท่าใด

แต่ในห้วงเวลาแห่งนี้ เวลาในปัจจุบันนี้ ทำไม ทำไมเราไม่ช่วยกันทำให้โลกนี้น่าอยู่ ? อย่างน้อยก็เพื่อมาร่วมกันขอบคุณโลก ที่โลกกรุณาช่วยให้เราทุกคนมีชีวิตอยู่บนโลก ไม่ว่าเราจะอยู่ในวัยใดก็ตาม

ม่านเปิดขึ้นในความมืด มีแต่ความมืดดำ ไม่เห็นสิ่งใด ไม่มีเสียงเคลื่อนไหว สักครู่ ลำแสงเล็กๆ พุ่งลงจับที่นาฬิกาทรงโบราณซึ่งแขวนไว้กับเสากลางห้อง

นาฬิกาเรือนนั้นจึงสง่าขึ้นท่ามกลางความมืดรอบข้าง เสียงติ๊ก-ต็อก ติ๊ก-ต็อก ดังขึ้น นาฬิกาเรือนนั้นไม่เพียงเก่าแต่รูปทรงภายนอก แม้เนื้อไม้ก็เก่าคร่ำตามไปด้วย แลเห็นรอยกะเทาะแตกของสีที่เคลือบไว้หลุดล่อนไปตามกาลเวลา ยังคราบฝุ่นยังย้ำฟ้องถึงมันขาดคนเอาใจใส่ดูแล

แต่ลูกตุ้มนาฬิกายังคงแกว่งไป แกว่งมา ตามหน้าที่ของมัน โดยไม่รับรู้ร่อยรอยเสื่อมโทรมบนตัวเรือน.....ฯลฯ