หยางฝานแข่งขันชนะทีมถูฟานได้รับการปูนบำเหน็จให้เข้าสังกัดทหารรักษาพระองค์ ต่อมาพระนางบูเช็กเทียนแปรพระราชฐานไปที่หลงเหมิน หยางฝานค่อยมีโอกาสใกล้ชิดกับซ่างกวนว่านเอ๋อสัมพันธ์รักของทั้งสองมีความคืบหน้าอย่างรวดเร็ว พระนางบูเช็กเทียนต้องการให้องค์หญิงไท่ผิงแต่งเข้าตระกูลอู่ เพื่อหวังผลทางการเมือง องค์หญิงไท่ผิงปฏิเสธไม่สำเร็จ พานเลือกอู้โยวจีเป็นราชบุตรเขย ทั้งทอดกายยั่วยวนหยางฝาน ต้องการให้เขาเป็นเครื่องเล่นของนาง แต่หยางฝานปฏิเสธ...เยี่ยกวนตัดสินใจจับปากการังสรรค์ผลงานยุทธจักรบูเช็กเทียนเรื่องนี้ขึ้นมา ซึ่งจะทำให้ผู้อ่านได้เห็นถึงความขัดแย้งระหว่างสถาบันกษัตริย์กับตระกูลขุนนางใหญ่ ผู้ทรงอิทธิพลมายาวนานนับพันปีในประวัติศาสตร์จีน และต่างก็เล่นการเมืองกันอย่างยอกย้อนรุนแรง เยี่ยกวนสร้างตัวเอกให้อยู่ในช่วงที่บูเช็กเทียนเรืองอำนาจ เขียนให้เห็นว่าความน่าสะพรึงกลัวของพระนางเป็นอย่างไร แต่ก็ไม่ได้ลงรายละเอียดที่ยุ่งยากโดยไม่จำเป็น เพราะตั้งใจจะเขียนถึงเหตุการณ์ในยุคสมัยนั้น ไม่ได้มุ่งหมายจะเขียนเรื่องของบูเช็กเทียนเป็นหลัก อย่างไรก็ตาม ผลงานเรื่องนี้ก็ถือว่าได้ช่วยเติมเต็มช่องว่างในชุดไตรภาคฯ ของจิ่วกูได้พอสมควร และที่สำคัญคือเป็นเรื่องที่เขียนได้ดุดัน สมจริง สนุกสนานน่าอ่านเป็นอย่างยิ่ง