เศษหนึ่งส่วนเศร้า
ความเศร้าบาดลึกลงทุกวันกัดกินเข้ามาช้าๆ
ไม่ให้ซุ่มให้เสียง แนบเนียนไปกับความเจ็บปวด
ในชีวิตประจำวัน จนแยกไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร
และควรเสียใจกับเรื่องไหนก่อนหรือหลัง
“Bitter Blended เศษหนึ่งส่วนเศร้า”
บันทึกชีวิตของผู้หญิงที่เติบโตมาพร้อมบาดแผลทางใจ
มีความรู้สึกผิดเป็นอัตราเร่งในสมการความเศร้า
และรู้สึกอยู่เสมอว่า... ชีวิตไม่เคยเป็นของเรา
แต่ต่อให้ต้องพ่ายแพ้ ต้องโคจรรอบความทรมานอีกกี่ครั้ง
หรือก้าวผ่านการพังทลายของสิ่งที่สร้างมากับมืออีกกี่หน
เธอยังเชื่อมั่นว่า... ทุกครั้งการเกิดใหม่จะตามมาเสมอ

Disappear เกิดขึ้น รักอยู่ ดับไป
เบื้องหลังความสงบงามทุกสิ่งอย่างล้วนบ้าคลั่งแต่ความบ้าคลั่งนั้นปกติที่สุดแล้ว"เสี้ยวความคิด ความจริง และความฝันที่กระจัดกระจาย เป็นหลักฐานความร้ายกาจและมหัศจรรย์ของรัก รักซึ่งทำเราตัวเล็กจิ๋วที่คิดว่าฉลาดเท่าทันกลับโง่ ที่คิดว่ารักบริสุทธิ์กลับเป็นเพียงลักชโมย ช่วงชิงเศษตัวตนจากคนอื่นมาประกอบตัวเอง ทั้งด้วยเต็มใจและขัดขืนความสัมพันธ์เป็นเรื่องธรรมดาซ้ำซาก แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าวิเศษ

สาวจากดาววิปลาส
หนังสือขนาด 352 หน้า กล่าวถึงลูกสาวจากดาววิปลาส เล่าเรื่องโดยบุคคลที่หนึ่งคือตัวละครดาดาว ผู้เกิดจากดุจดาว หญิงสาวที่ใครๆ ก็ว่าเป็นบ้า ถูกตีตราให้เป็นแกะดำของครอบครัว ซึ่งสถานะนั้นส่งต่อมาหาดาดาวโดยปริยาย ท่ามกลางฉากหลังของภาพกรุงเทพมหานครแถวคลองทวีวัฒนาตั้งแต่สมัยยังเป็นทุ่งกว้างเขียวขจี การตื่นรู้ในสิทธิความเท่าเทียมด้านต่างๆ คืบคลานมาหาพร้อมกับความเจริญ แต่มันมาไม่ถึงโลกสวนกล้วยไม้ที่แม่ลูกอาศัยอยู่อย่างอัตคัดขัดสนในมุมหนึ่งของเมืองเทพสร้าง กระทั่งผู้มีบารมีมาเยือนในวันหนึ่ง สิ่งวิปลาส ไม่น่าพิสมัย จึงได้เวลาหายไปให้พ้น ทว่านั่นหมายความถึงการทำลายทิ้งหรือปกปิดซุกปัญหาไว้ ไม่ใช่การแก้ไขให้ถูกต้องอย่างที่ควรจะเป็น น่าสนุกรับรองได้

แด่รักที่ไม่ลงเอย และดอกไม้ที่ไม่เคยงอกงาม
รักเป็นคำที่ฉันไม่เข้าใจ บางคราวก็ดูยิ่งใหญ่ล้นฟ้า บางครั้งก็ดูจ้อยร่อยแค่หยิบมือ รักที่จากไปพรากจิตวิญญาณและเจตนารมณ์ของการดำรงอยู่ให้พร่าเลือน
รวมเรื่องไม่รักที่เก็บเกี่ยวได้ตามฤดูกาล สร้างจากหัวใจผิดแปร่งหนึ่งดวงและดอกไม้เปียกน้ำตาที่เหี่ยวเฉาโรยราตั้งแต่ยังไม่ทันเติบโต ความเดียวดายทุบทำลายราก อกหักซ้ำซ้อน สูญเสียซ้ำซาก ไม่ประสบความสำเร็จในการมีชีวิตอยู่ ได้เพียงพยายามเลื้อยหาบ้านแท้จริงสักหลังให้ยึดเกาะไว้อย่างมั่นคง เฝ้าฝันถึงแสงแดดหลังพายุฝน พลางปลอบโยนตัวเองว่าร้องไห้ได้เสมอไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่นอกจากเป็นเพื่อนทางตัวอักษร ฉันอยากเป็นโซฟา เป็นตู้เย็น เป็นห้องนั่งเล่นให้คุณ ไม่มีใครว่าอะไรคุณได้ในห้องนี้ คุณแบ่งความเศร้าไว้ในตู้เย็นได้ และฉันจะแบ่งคุกกี้ให้คุณหนึ่งชิ้น
โปรดพกพาหนังสือเล่มนี้อย่างอุ่นใจ ปาใส่ศีรษะของใครก็ได้ที่ส่งไม่รักมาให้คุณ
สีสุดท้ายของกลางคืน MONOCHROMATIC NIGHT

"เราทุกคนต่างก็ถูกมัดอยู่ตลอดเวลา เพียงแต่ไม่มีใครมองเห็นเชือกที่มัดเราไว้
ชิบาริเป็นเพียงการทำให้สิ่งที่มีอยู่จริงแต่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นในโลกของการสัมผัส"

MONOCHROMATIC NIGHT สีสุดท้ายของกลางคืน นวนิยายขนาดสั้นโดย จิดานันท์
เหลืองเพียรสมุท พาคุณไปพบกับตัวละครที่ถูกพันธนาการด้วยเชือกที่มองไม่เห็น
ทั้งหญิงสาวผู้ถนัดก่อกำแพงเพื่อปิดกั้นตัวเองจากผู้อื่น แต่ในขณะเดียวกันก็ปรารถนา
พื้นที่แห่งความไว้เนื้อเชื่อใจ / ชายหนุ่มผู้เหมือนสายลมอ่อนโยน หากเต็มไปด้วยความ
ทรงจำในอดีต / หนุ่มปริศนาเจ้าของฉายาปีศาจวันที่สิบสาม ความสัมพันธ์ซึ่งคล้ายสี
ของกลางคืนที่ไล่เฉดแตกต่างกันในแต่ละเสี้ยวนาทีแล้วแต่ว่าคุณจะเลือกเติมสีขาว
หรือแต้มสีดำ เลือกว่าจะเปิดเผยหรือซ่อนเร้น อนุญาตหรือห้ามปราม หลงรักหรือหักอก
เจ็บปวดตลอดชีวิตหรือก้าวข้ามไปให้ได้

Be Fairy, Be Real พายุ พระอาทิตย์ อิทธิฤทธิ์ แฮปปี้!
เป็นเรื่องราวสายมูของเหล่าตัวละครที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง ทั้งแฟรี่สู้ชีวิตในวันโลกแตก หญิงสาวที่จิกหัวตบตีกันเพื่อความงามอันล้ำค่า สาวน้อยเวทมนตร์ที่ยินยอมจะเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อช่วยชีวิตคนรัก กลุ่มคนที่ช่วยกันทำพิธีไล่ผีเพื่อปลดแอกภาวะทุกข์ยากของประเทศ ทุกชีวิตดิ้นรน เดินทางไกล ต่อสู้ด้วยพลังทั้งหมดที่มีเพื่อการเติบโตและเยียวยารักษาบาดแผลของตัวเอง ทั้งหมดนี้ถูกเล่าผ่านเรื่องราวทางไสยศาสตร์ เวทมนตร์ จิตวิญญาณ
กระบวนการฮีลลิ่งในหนังสือเล่มนี้ไม่ใช่อ้อมกอดของการปลอบประโลมอย่างอ่อนโยน แต่เป็นการดันหลังแรงๆ ด้วยจริตเพื่อนสาวแบบสับๆ สู้เขาสิวะอีหญิง! แกต้องทำได้! แกทำได้! เหมือนเต้นรำบ้าคลั่งอยู่ท่ามกลางแสงไฟสีนีออน เครื่องดื่มจากการปรุงในหม้อแม่มดรสชาติแปลกประหลาด และบทเพลงแห่งความปรารถนาสุขสมหวัง รอพระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้าไปพร้อมๆ กัน