สี่แผ่นดินนวนิยายเพชรน้ำเอกที่ได้รับยกย่องให้เป็นวรรณกรรมแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ติดตราตรึงใจตราบจนปัจจุบัน เมื่อบ้านเมืองเข้าสู่ช่วงรอยต่อของการเปลี่ยนแปลงทั้งการปกครอง วัฒนธรรมประเพณีและวิถีชีวิตหลังการปฏิวัติสยาม พ.ศ. 2475 และการหลั่งไหลของวัฒนธรรมตะวันตกแม่พลอยผู้ได้ใช้ชีวิตทั้งในวังและชีวิตในโลกภายนอก ที่ได้สัมผัสกับเหตุการณ์บ้านเมืองในระยะเวลาอันยาวนานตลอดสี่แผ่นดินชีวิตของพลอยจึงได้รู้ ได้เห็นเป็นประจักษ์พยานของเหตุการณ์ความเปลี่ยนแปลง และความสั่นคลอนทางค่านิยมทั้งหลายในสังคมสยาม จนกลายมาเป็นสังคมไทย ซึ่งมีทั้งสุข ทั้งเศร้า ตื่นเต้น และใจหาย ได้พบ ได้พลัดพราก ได้ประจักษ์สัจธรรม เป็นทุกข์ใหญ่หลวงบ้าง และปล่อยวางได้บ้าง ตามอุปนิสัยของพลอยที่ตราตรึงใจและเป็นที่รักผู้อ่านจวบจนปัจจุบัน
คุณเปรม" พลอยร้องเรียกอยู่ในใจนั้น ไม่เข้าใจอะไรหลายอย่าง ถ้าคุณเปรมยังอยู่ ฉันก็คงจะถามได้แต่ช่างเถิดไม่เป็นไร ว่าที่จริงก็เริ่มเข้าใจอะไรได้บ้างแล้ว แต่ฉันอยู่มานานเต็มที คุณปรม ได้เห็นอะไรก็ไม่นึกว่าจะได้เห็นและไม่เห็นและไม่อยากจะเห็น ฉ้นอยู่มาถึงสี่แผ่นดินแล้ว คุณเปรม สี่แผ่นดิน นานหนักหนา ฉันเหนื่อยเต็มที เหนื่อยใจจะขาด คนสี่แผ่นดินนั้นแก่เกินไปกระมัง หรือว่าฉันเหนื่อยเพราะเรื่องอื่นก็ไม่รู้


เนื้อหาปกหลัง : ชุดสี่แผ่นดิน
ตำหนักที่เคยอยู่มาด้วยความสุขร่มเย็น ต้นจันทร์ ต้นพิกุล ข้างตำหนักที่เคยเก็บดอกและผลมาแต่พลอยยังเล็กๆ ถนนในวังลาดหินแผ่นใหญ่ๆ ตำหนักต่างๆ ที่เคยผ่านทุกวัน ที่บนยอดพระมหาปราสาทยังคงพุ่งเหยียดขึ้นรับแสงตะวันยามเช้า ทุกอย่างยังคงอยู่อย่างที่เคยเห็น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงและทุกอย่างเหมือนกับจะต้องตะโกนบอกว่า "พลอยอย่าไป ถ้าจากไปแล้วก็จะไม่ได้พบเห็นกันอีก ถึงจะได้พบกันอีกก็คงไม่เหมือนเก่า" แต่พลอยก็ต้องกัดฟันก้าวเดินต่อไป มิอาจหยุดยั้งลงได้