อิทธิพลรักนักแข่งมาเฟีย

ข่าวการจากไปของ เควิล แม็คเดอร์สัน แชมป์ฟอร์มูลาวันสามสมัยซ้อน นำพาความเสียใจมาให้เหล่าแฟนคลับทั่วโลก และหนึ่งในนั้นก็คือ อินทุภา เศรษฐวรโชติ แฟนคลับตัวยงที่ติดตามเขามาหลายปีเสมือนหัวใจแตกสลายไม่มีชิ้นดี...วิถีติ่งพังทลายลงในพริบตา แต่! นี่เธอไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม เธอเห็นเขา ใช่! ต้องใช่แน่ๆ เควิลตัวเป็นๆ ตัวจริงเสียงจริง เธอมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงเขาจะรีบปฏิเสธทันควัน แต่อินทุภาก็ไม่ละความพยายาม เธอจะต้องพิสูจน์ว่าเป็นเขาให้ได้ พิสูจน์ยังไงดีเล่า...ไม่รู้ละ แต่เธอก็ถลำตัวเข้าไปเกี่ยวข้องกับเขาแล้วเต็มๆ

"คุณมีอะไรมายืนยันความเป็นเควิล" "มี!" อินทุภาบอกอย่างคนที่รู้จักเขาดี ดวงตาคมหวานฉายแววมั่นคง จนคนที่มองอยู่ต้องยิ้มออกมาบางๆ เควิลขยับปลายเท้าเข้าไปใกล้เธออีกนิด แล้วโน้มตัวลงมาหาคนที่สูงแค่หน้าอกของเขา "มีอะไรงัดออกมาให้หมดสิ" "รอยสักรูปเข็มทิศที่หน้าท้องด้านซ้ายของคุณ" "จะดูไหม ผมจะให้ดู"

นักแข่งรถระดับแชมป์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า โน้มตัวลงมาใกล้อีกนิด ใบหน้าสวยหวานถึงกับร้อนผ่าว รับรู้ได้ว่าทั้งเนื้อทั้งตัวของผู้ชายตรงหน้ามีผ้าขนหนูสีขาวพันกายอยู่เพียงผืนเดียวเท่านั้น หนำซ้ำมือที่ถือปืนอยู่ก็ทำท่าจะกระตุกมันออกเสียด้วยซ้ำ "มะ ไม่" อินทุภาตอบเสียงแผ่ว พวงแก้มอิ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อ "ทำไมล่ะ ผมยินดีให้คุณพิสูจน์ ว่าผมมีรอยสักที่คุณว่าจริงๆ หรือเปล่า มาขนาดนี้แล้วคุณต้องไปต่อนะ" "มี คุณมี ฉันเห็น เท่าที่มันโผล่ขึ้นมาให้เห็นก็รู้แล้วว่าคุณมีจริงๆ" อินทุภาบอกเสียงสั่น เธอเห็นบางส่วนของรอยสักที่โผล่พ้นขอบผ้าขนหนูขึ้นมา เควิลกระตุกยิ้มกับท่าทางของคนตรงหน้า "หมดเวลาล้อเล่นแล้วสาวน้อย ถึงเวลาที่เราจะต้องคุยกันจริงๆ จังๆ สักที มานี่!!"