พ่ายเพลิงเสน่หาเพลย์บอย

"รักผมไหมแซนดร้า" "ฉัน เอ่อ..ฉัน.." "ถ้าตอบว่าไม่ ผมจะจูบ" เขาขู่เสียงนุ่ม กนกรดาจึงส่งค้อนคมๆ ไปให้ "จะบังคับกันเหรอคะ" "เปล่าครับ ผมแค่อยากได้ยินจากปากคุณให้ชื่นใจ ว่าคุณรักผม" "ฉันยังไม่เคยพูดสักคำว่ารักคุณ อย่าเข้าข้างตัวเองแบบนั้นสิคะ" "ผมรู้ ว่าคุณรักผม" ริคาโดบอกอย่างมั่นใจ ชายหนุ่มดูออก..เธอรักเขา "ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะคะ อื้อ.." กนกรดาร้องเบาๆ เมื่อถูกเขาจู่โจมบดจูบอีกครั้ง แต่คราวนี้ริคาโดเอาจริง เมื่อมือข้างหนึ่งช้อนท้ายทอยเล็กเอาไว้ บังคับไม่ให้เธอหนี ส่วนอีกข้างหนึ่งจับมือเธอมาวางที่หน้าอกด้านซ้าย ให้เธอสัมผัสถึงแรงเต้นของหัวใจ "คนปากแข็ง จะยอมรับได้หรือยัง ถ้ายังผมจะจูบคุณอีก จนกว่าคุณจะยอมรับสักทีว่ารักผม" "คนหลงตัวเอง" เธอว่าเสียงเบา ใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำกับสิ่งที่เขาทำ "ใครว่า ตั้งแต่ผมรู้ตัวว่ารักคุณ ผมก็เลิกหลงตัวเองแล้วเปลี่ยนไปหลงคุณแทน" "น่าหมั่นไส้ที่สุดเลย" หญิงสาวว่าเสียงสั่น ใจเต้นแรง "สัมผัสได้ถึงหัวใจของผมไหมคาร่า วันนี้มันเต้นเพื่อคุณนะคนดี ผมรักคุณ ต่อไปทั้งชีวิตและลมหายใจของผมจะมีไว้เพื่อคุณ" "คุณริคาโด" เธอยังไม่ยอมเรียกเขาว่าริคอย่างที่เขาต้องการ "รักผมไหมแซนดร้า รักผม..เหมือนที่ผมรักคุณจนหมดหัวใจ" คำว่ารักจากปากเขามันหวานกว่าคำใดที่กนกรดาเคยได้ยิน มันทั้งอบอุ่น อ่อนหวาน จนเธอสัมผัสได้ถึงความรักที่เขามีให้ "ฉัน..กลัว..แต่ฉันก็..รักคุณ"