"อ้ายเว่ยเว่ย (Ai Weiwei) ผู้ซึ่งไฟเนียลไทมส์ยกย่องว่าเป็น “หนึ่งในศิลปินสำคัญที่สุดที่มีผลงานในโลกยุคปัจจุบัน และ เดอะนิวยอร์กไทมส์ ยกย่องว่าเป็น “เสียงแห่งเสรีภาพที่เต็มไปด้วยคารมคมคายและดูเหมือนจะไม่สามารถทำให้เงียบเสียงลงได้” อ้ายเว่ยเว่ยได้เขียนบันทึกความทรงจำอย่างครอบคลุม นำเสนอประวัติศาสตร์อันโดดเด่นของจีนในช่วงกว่าร้อยปีที่ผ่านมา ขณะเดียวกันก็ให้ความกระจ่างเกี่ยวกับกระบวนการทางศิลปะของเขาด้วย


ครั้งหนึ่งพ่อของอ้ายเว่ยเว่ยคือ อ้ายชิง ผู้ได้ชื่อว่าสนิทสนมกับเหมาเจ๋อตงและเป็นกวีชื่อดังที่สุดของประเทศ ถูกตีตราว่าเป็นฝ่ายขวาในยุคการปฏิวัติวัฒนธรรม อ้ายชิงกับครอบครัวถูกเนรเทศให้ไปอยู่ในสถานที่แห้งแล้งทุรกันดารที่เรียกกันว่า “ไซบีเรียน้อย” ที่ซึ่งอ้ายชิงถูกตัดสินให้ใช้แรงงานอย่างหนักด้วยการทำความสะอาดส้วมสาธารณะ อ้ายเว่ยเว่ยเล่าชีวิตวัยเด็กขณะถูกเนรเทศ และการตัดสินใจอันยากลำบากของเขากับการจากครอบครัวไปศึกษาศิลปะที่อเมริกา ซึ่งต่อมาเขากลายเป็นเพื่อนสนิทกับอัลเลน กินส์เบิร์ก และได้รับแรงบันดาลใจจากแอนดี วอร์ฮอล เขาให้รายละเอียดเกี่ยวกับการกลับประเทศจีนอย่างตรงไปตรงมาและเฉลียวฉลาด รวมทั้งการที่เขาผงาดขึ้นจากการไม่เป็นที่รู้จักในวงการศิลปะมาสู่การเป็นซูเปอร์สตาร์ของโลกศิลปะ และเป็นนักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิมนุษยชนระดับนานาชาติ เขายังเล่าถึงวิธีที่ผลงานถูกกำหนดโดยการมีชีวิตอยู่ภายใต้ระบอบเผด็จการด้วย


ผลงานประติมากรรมและศิลปะจัดวางของอ้ายเว่ยเว่ยปรากฏสู่สายตาคนทั่วโลกนับล้าน และความสำเร็จด้านสถาปัตยกรรมของเขายังรวมถึงการมีส่วนช่วยออกแบบสนามกีฬารังนกที่เป็นสัญลักษณ์ของกีฬาโอลิมปิกส์ในกรุงปักกิ่ง การเคลื่อนไหวทางการเมืองอย่างจริงจังทำให้เขาตกเป็นเป้าหมายของทางการจีนมาเป็นเวลานานจนขึ้นสู่จุดสุดยอดเมื่อปี 2011 ที่เขาถูกจับกุมและกักขังลับโดยไร้ข้อกล่าวหาเป็นเวลาหลายเดือน นับเป็นครั้งแรกในหนังสือเล่มนี้ที่อ้ายเว่ยเว่ยสำรวจต้นกำเนิดแห่งความคิดสร้างสรรค์อันสุดพิเศษ และความเชื่อทางการเมืองอันรุนแรงของเขา ผ่านเรื่องราวชีวิตของตัวเองและของพ่อผู้ซึ่งความคิดสร้างสรรค์ถูกสกัดกั้น


1000 ปีแห่งความรื่นรมย์และขมขื่น ให้ความเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงพลังมหาศาลที่หล่อหลอมให้เกิดจีนสมัยใหม่อันทะเยอทะยานและคุ้นเคยในคราวเดียวกัน และทำหน้าที่เตือนความจำแห่งความจำเป็นอย่างเร่งด่วนในการปกป้องเสรีภาพการแสดงออกอย่างถูกจังหวะเวลา


."