บทที่ บทท ๑
“สาวน้อยลินเน็ต”
แต่ไหนแต่ไรมาแล้วพวกผู้หญิงในสกุลของเราจะต้อง เขียนบันทึกประจำวันอย่างละเอียดถี่ถ้วนและจริงจัง คุณยายของ ฉันทำดังนั้น แล้วคุณแม่ก็รับนิสัยเช่นนี้ไว้จากท่าน คุณแม่เคย บอกกับฉันว่าการเขียนบันทึกจะทำให้เรารู้จักชีวิตของเราโดย ถ่องแท้ และเต็มเปี่ยมบริบูรณ์
บ่อยครั้งอยู่มิใช่หรือที่คนเราหลงลืมเหตุการณ์สำคัญที่เกิด ขึ้นกับตัวเอง ครั้นมองย้อนกลับไปอีกทีก็ไม่ได้ข้อมูล
และความ จริงที่ถูกต้องเสียแล้ว แต่ถ้าเราเขียนเหตุการณ์นั้นไว้....ด้วยความ จริงแท้ทุกประการ และด้วยอารมณ์อันลึกซึ้งที่เกิดขึ้นในเวลานั้น เราก็ไม่มีวันลืม เรื่องเหล่านั้นอาจจะให้บทเรียนที่มีค่ายิ่งแก่เรา ในภายหลังได้ หรือมิฉะนั้นเมื่อเรานำกลับมาย้อนคิดด้วยความ พิจารณาไตร่ตรอง เราก็อาจจะเกิดความเข้าใจในเหตุการณ์นั้น ๆ
#เล่มที่1

บทที ๑๐
“คริสต์มาสที่บ้านเก่า”
ไม่น่าเชื่อเลยว่าคริสต์มาสมาถึงและผ่านเลยไปอย่าง หงอยเหงาและรวดเร็ว คุณแม่ไม่ได้มาเยี่ยมเราเพราะเกรงว่า จะเป็นผู้นำเชื้อโรคร้ายมาสู่ บ้านช่องเต็มไปด้วยความเงียบหม่น หมอง พวกคนใช้พูดคุยกันด้วยเสียงกระซิบและสีหน้าเคร่งขรึม ไม่มีเสียงหัวเราะสนุกสนานอีกต่อไป ไม่มีใครย่างกรายไปใกล้ ห้องแดง” ด้วย
ทุก ๆ วัน ฉันจะเฝ้ารอคอยให้อะไรสักอย่างเกิดขึ้น อะไร ก็ได้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็เงียบ กริบไปเสียหมด บางวันฉันถึงกับเดินไปเปิดประตู “ห้องแดง หวังว่าจะได้เห็นมาเรียอยู่ที่นั่น แต่ห้องก็กลับว่างเปล่าดุจเดิม ถึงกระนั้นอะไรอย่างหนึ่งก็บอกว่ามันเป็นห้องที่อบอวลไป
ด้วยความมีชีวิต มิใช่มีแต่เพียงวิญญาณอย่างในอดีต
#เล่มที่2
#หนังสือมือสอง