Her : เธอคนที่ 1440

ผู้เขียน: ลาดู
จำนวน: 128 หน้า ขนาด 12x16.5 cm
ราคา: 185 บาท

ความสัมพันธ์เป็นหนึ่งในหลักฐานไม่กี่อย่าง
ที่ทำให้เราพอจะเชื่อมั่นได้ว่าตัวเองยังไม่จืดจาง
จนห่างไกลคำว่ามนุษย์เกินไปนัก

รวมเรื่องสั้นจากการทดลองปล่อยให้เธอนับร้อยพันตัวตนโลดแล่นอยู่ในพื้นที่หลายอาณาเขต

เธอคนหนึ่งติดกับอยู่ในความฝัน เธออีกคนเก็บกวาดตนไว้หลังหน้ากาก เธออีกคนจ่ายค่าเช่าที่ซ่อนตัวด้วยความเหงา เธออีกคนเฝ้าหาทางขับไล่ความไม่สมประกอบ เธออีกคนอ้อนวอนขอให้ถูกกาลเวลาประหาร เธออีกหลายคนภาวนาให้ดาวสักดวงมาอุ้มไปจากโลกผืนนี้

เธอทุกคน กำลังโดดเดี่ยวเหมือนกัน

สายใยในความสัมพันธ์มีตัวตนอยู่จริงหรือเปล่า
ทำไมเราถึงไม่เสียใจเมื่อมันขาดสะบั้นลง
เส้นแล้วเส้นเล่าที่ถักทอขึ้นเป็นเพียงการหลอกตัวเองใช่ไหม
หลอกให้รู้สึกว่ายังเป็นมนุษย์ปกติ
มีทั้งจิตใจและความรัก

เธอยังไม่หายเหงา
เธอแค่ยังไม่หายไป
เราปลอบตัวเองไปวันๆ ว่าความเศร้าทำให้หนาวเหน็บ
เพราะกลัวว่าความจริงแล้วเราจะเป็นเพียงคนไร้รัก
ที่มีแต่หัวใจพิกลพิการเท่านั้น

การใช้เวลาอยู่กับเธอทำให้ความเงียบกลับกลายเป็นความอบอุ่น เหมือนว่ามีเพียงที่ข้างๆ เธอที่ปล่อยให้หัวใจพูดแทนริมฝีปากได้อย่างสบายใจ

เพราะเป็นเขา ปากของเธอจึงไม่รับคำสั่งจากสมองอีกแล้ว หัวใจปฏิวัติการสั่งการไปหมด ความคิดยกธงขาวให้ความรู้สึก

ความคิดถึงบอกว่า จำเราได้สักทีนะ หลังจากขูดรีดใช้งานเรามาตั้งนาน
ความรู้สึกผิดบอกว่า อย่าเสียใจเลย เราจะอยู่กับแกเสมอ
ความเหงาบอกว่า เบื่อหน้าแกแล้ว อยากไปหาคนอื่นบ้าง
ความสุขบอกว่า พรุ่งนี้ก็อย่าลืมมองท้องฟ้าอีกนะ
ความเศร้าบอกว่า พรุ่งนี้อย่าลืมรดน้ำต้นไม้ด้วยนะ ดอกไม้เริ่มเหี่ยวแล้ว
แล้วความรักไปไหน

เสียงกระซิบที่ไม่มีใครได้ยินนอกจากผู้ไม่รักดังขึ้นกว่าครั้งไหน
มันบอกว่าตัวเรานั้นบิดเบี้ยวเพียงใด
แม้แต่ความรัก เรายังไม่รู้จัก

ในบางครั้ง ความตายที่สาดกระเซ็นมาอาจไม่ใช่การที่ร่างกายเลือดเนื้อหายไป
แต่เป็นการตายไปจากความทรงจำ
เธอเพียงเข้ามาและจากลา
รอคอยการถูกลืมเลือนในสักวันหนึ่ง

เราอยู่ในดินแดนแห่งความอุดมสมบูรณ์
ดินแดนที่มนุษย์ผู้ไม่สมบูรณ์เป็นเพียงส่วนเกินในหนังสือประวัติศาสตร์

ความสัมพันธ์เป็นหนึ่งในหลักฐานไม่กี่อย่าง
ที่ทำให้เราพอจะเชื่อมั่นได้ว่าตัวเองยังไม่จืดจาง
จนห่างไกลคำว่ามนุษย์เกินไปนัก

ที่ที่พระอาทิตย์อยู่ใต้แสงเงาจันทร์
มีความรักของคนอื่นรอเธออยู่
ความรักที่คอยบอกให้เธอมีชีวิต
ความรักที่เธออยากครอบครองจนใจเจ็บ
ความรักที่เธอเทิดทูนบูชา
พันธกิจศักดิ์สิทธิ์ที่เธออุทิศเวลากว่าครึ่งค่อนชีวิตให้

นายดำเนินชีวิตในกรงอยู่นานปี
ปิดขังความอ่อนแอไว้ภายใต้หน้ากากในอาณาเขตที่ถูกทิ้งร้าง
นายโดดเดี่ยวโดยสิ้นเชิง แม้แต่จากตัวนายเอง

เธอเหงา
เหงาเพราะไม่รู้จักความรัก
เหงาเพราะความรักมักพังลงเพราะเธอ
เหงาเพราะไม่รู้ว่าความหมายการมีอยู่ของเธอคืออะไร
เธอแค่อยากหายไป จะได้ไม่ต้องเหงาแบบนี้อีกแล้ว
ไม่ต้องรอคอยความรักอีกแล้ว

ความรักบนแปลงหัวใจดวงโตไม่เติบใหญ่ แข็งแรง อ่อนโยนอย่างที่เธอคิด
เรื่องตลกของเขาไม่ตลกเหมือนเมื่อก่อน
ความฝันที่เขาวาดให้เธอฟังไม่ดึงดูดใจอีกแล้ว
คำถามเริ่มปรากฏขึ้นมากมายกว่าคำตอบ
ไม่มีการทะเลาะ
ไม่มีการทำร้าย

เธอแปลกใจกับระยะทางที่ความเรียบง่ายนำพาเธอมา
แต่ถ้าความสัมพันธ์เรียบง่ายได้เช่นนั้นเสมอ กวีเอกของโลกหลายคนก็คงเหี่ยวเฉาตายไปก่อนจะได้เขียนงานสักชิ้นแล้วล่ะมั้ง

ความคิดถึงบีบรัดจนแทบจะหายใจไม่ออก สับสน สับสน บรรทัดยุ่งเหยิงขดตัวเข้ากอดกัน ความคิดถึงของใครสักคนสาดซัดต่อสู้ แก่งแย่งความเป็นเจ้าของต่อน้ำตาที่กำลังรินไหล
เธอล้มตัวลงนอน กอดตัวเองและสั่นเครือ อึดอัด อึดอัด อึดอัดจนแทบเสียสติ บทเพลงเศร้าที่เธอไม่ได้ประพันธ์แทบจะเผาเธอทั้งเป็น

พิมพ์ครั้งที่ 1 – มีนาคม 2566
ISBN: 9786168166550