หนังสือ พระพุทธวจนะ คาถาธรรมบท ผู้แต่ง ปัญญา ใช้บางยางและคณะ สนพ.ธรรมสภา หนังสือศาสนา/ปรัชญา ธรรมะประยุกต์
พระพุทธวจนะ คาถาธรรมบท จาก...พระไตรปิฎกพุทธกิจปีที่ ๑ - พุทธกิจปีที่ ๔๕ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง "ธมฺมปทคาถา" (คาถาธรรมบท, คาถาแสดงบทแห่งธรรม) แก่บุคคลต่างๆ ณ สถานที่ต่างๆ, ๓ เดือน หลังพุทธปรินิพพาน (๙ เดือนก่อน พ.ศ.) พระอรหันต์ ๕๐๐ รูป มีพระมหากัสสปเถระเป็นประธานได้ประชุมกันเพื่อรวบรวมพระธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ตลอดพระชนม์ชีพ ณ ถ้ำสัตตบรรณ ภูเขาเวภาระ เขตกรุงราชคฤห์เป็นเวลานาน ๗ เดือน เป็นปฐมสังคายนา เกิดการท่องจำพระธรรมวินัยที่เรียกว่า "มุขปาฐะ" (บอกด้วยปาก, จำไว้ด้วยการท่อง)พ.ศ. ๔๕๐ (บางแห่งว่า ๔๓๓) ภิกษุสงฆ์ในลังกาทวีปคำนึงว่าภายหน้ากุลบุตรจะมีสติปัญญาเสื่อมถอยลง จะไม่อาจจดจำพระธรรมวินัยด้วยวิธี "มุขปาฐะ" ต่อไปได้, พระอรหันต์ ๕๐๐ รูป จึงประชุมสาธยายมุขปาฐะแล้วจารึกคำสอนลงในใบลาน ณ อาโลกเลณสถาน มลยชนบท, ต่อมามีการเรียกจารึกนี้ว่า "พระไตรปิฎก" และยังมีการจารึกอรรถกถาบางส่วนด้วย เรียกการประชุมครั้งนี้ว่าสังคายนาครั้งที่ ๕พ.ศ. ๙๕๖ ภิกษุสงฆ์ในลังกาทวีป ประชุมทำสังคายนาครั้งที่ ๖ ณ โลหปราสาท เมืองอนุราธปุระ เพื่ออธิบายพระธรรมวินัยโดยอาศัยแนวจากอรรถกถาสีหลที่มีอยู่บ้างแล้ว ก็เกิดเป็นอรรถกภาษาสีหล ใช้ประกอบการอธิบายพระไตรปิฎกพ.ศ. ๙๖๕-๙๗๓ พระพุทธโฆสะชาวชมพูทวีปเดินทางมาลังกาทวีปขออนุญาตแปลคัมภีร์อรรถถาภาษาสีหลเป็นภาษามคธ ซึ่งหนึ่งในคัมภีร์อรรถกถาก็คือ ธัมมปทัฏฐกถา (อรรถกถาเป็นเครื่องพรรณนาซึ่งเนื้อความแห่งธรรมบทที่กล่าวถึงความเป็นมาของพระพุทธวจนะเรื่องธรรมบทในแต่ละคาถา)