เสาร์อีกแล้ว

น้ำเป็นของปลา ฟ้าเป็นของนก เด็กๆเรียนรู้เรื่องเหล่านี้จากไหน คำตอบคือจากสิ่งแวดล้อมรอบตัว ที่ผู้ใหญ่มักหลงลืมคือเด็กๆเรียนรู้ได้โดยไม่ต้องสอนอีกด้วย

การสอนหนังสือในห้องเรียนตามแบบฉบับมักช่วยให้เด็ก “รู้” แต่มิได้เรียนรู้ ที่สำคัญคือมักแฝงนัยยะของการตีกรอบให้รู้เท่าที่บอก ไม่ควรต่อยอดหรือคิดออกนอกกรอบทั้งๆที่หลายครั้งผู้สอนก็มิได้เจตนาให้เป็นเช่นนั้น แต่เพราะบริบทของโรงเรียน ห้องเรียน หลักสูตร และห้องสอบพัดพาไปเอง

บางทีหมีน้อยใช้น้ำจากสายยางพัดพาความรู้เหล่านั้นไปเสียบ้างก็ดีไม่น้อย น้ำเป็นของปลา ฟ้าเป็นของนก แล้วบกเป็นของใคร ปรากฏว่าบกเป็นของปลายังไม่พอ ลองคิดดูว่าปลาหมึกยักษ์กับปลาวาฬขึ้นบกจะมีขนาดใหญ่เท่าไรเมื่อเทียบกับต้นไม้ เพียงเท่านี้ก็มิใช่แค่คิดนอกกรอบแล้วแต่เตลิดไปไกลมาก

ที่ว่าเตลิดไปไกลมากเพราะอะไรๆที่จะได้เห็นและได้อ่านล้วนเสริมสร้างจินตนาการได้มากกว่าความรู้ แม้ว่าบางเรื่องน่าจะเกินจริงแต่ดีที่สุดก็ตรงเกินจริงนี่แหละ อ่านนิทานประกอบภาพดีๆก่อนนอนสักเล่มทุกคืนมิใช่เรื่องเกินจริง ถึงจะเล่มเดิมแต่มีอะไรให้พินิจพิจารณาน่าสนใจไปเสียทุกๆตัว

#childrenpicturebooks




น้ำท่วมใหญ่ในสวนของอลัน

วันนี้อลันมารดน้ำต้นแอปเปิลอย่างสบายใจ แต่เขาดันลืมปิดสายยางน่ะสิ น้ำค่อย ๆ สูงขึ้นเรื่อย ๆ จนท่วมทั้งสวนแล้ว! อลันจะทำอย่างไรดี จะเกิดอะไรขึ้นกันนะ...