การสร้างและพัฒนาสังคมเมืองในชีวประวัติศาสนทูตมุหัมมัด(ซ.ล)

คำนำบรรณาธิการ
55
อัลหัมดุลิลลาฮ์ ครบขวบปีของการจัดพิมพ์หนังสือ "ชีวประวัติศาสนทูต
มุหัมมัด : ฉบับคัดสรร" ผลงานเรียบเรียงของศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้าน
ชีวประวัติและอารยธรรมอิสลาม ศ.ด.อับดุลอะซีซ อิบรอฮีม อัล-อุมะรีย์
เมื่อเดือนเราะมะฎอนปีที่แล้ว
และเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ ผู้เขียนได้มอบหมายให้จัดทำหนังสือ
เล่มเล็กที่คัดสรรเนื้อหาเฉพาะเกี่ยวกับการพัฒนาและสร้างความเจริญใน
สังคมเมือง โดยถอดต้นแบบจากที่ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิวะสัลลัม ได้
ทำไว้ในเมืองมะดีนะฮ์หลังการฮิจญ์เราะฮ์ของท่าน จึงกลายมาเป็นการแปล
และจัดทำหนังสือที่อยู่ในมือผู้อ่านเล่มนี้
สีเราะฮ์นะบะวีย์หรือชีวประวัติของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิ
วะสัลลัม บรรจุเรื่องราวต่าง ๆ มากมายตั้งแต่วัยเด็กของท่านจนกระทั่งวันที่
ท่านเสียชีวิต ล้วนบันทึกบทเรียนสำคัญที่หลากหลายด้วยมิติแห่งหลักศรัทธา
บทบัญญัติทางศาสนา คุณธรรมจริยธรรม การปฏิสัมพันธ์ทางสังคม
การบริหารจัดการบ้านเมือง การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ การดูแลความเจริญ
ด้านต่าง ๆ ในภาพรวม
6

ทำามกลางสังคมปัจจุบันที่ประชาคมโลกต่างแสวงหาหนทางในกร
ดำรงชีวิตส่วนตัวที่มีคุณภาพ และปรารถนาจะมีชีวิตในสังคมที่เปี่ยมด้วย
สันติสุขเจริญร่งเรืองอย่างมั่นคง ความรู้สึกเยี่ยงนี้เป็นวิสัยธรรมดาสามัญของ
ผู้คนทั่วไป ทุกคนล้วนดิ้นรนและต่อสู้ด้วยวิถีทางที่แตกต่างกันเพื่อมุ่งหา
เป้าหมายนี้ แม้ว่าเส้นทางแห่งการต่อสู้ดังกล่าวจะต้องเผชิญกับความ
ล้มเหลวหรือพ่ายแพ้ ไม่เป็นไปตามที่คาดหวังหลายต่อหลายครั้งก็ตาม
การนำเสนอประเด็นการพัฒนาสังคมที่ถอดบทเรียนจากชีวประวัติ
ของท่านนบี ค็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม เป็นหนึ่งประจักษ์พยานที่ต้องการ
แสดงให้เห็นว่าอิสลามคือศาสนาที่ครอบคลุมทุกมิติการมีชีวิตของมนุษย์
เพราะอิสลามคือสารแห่งพระผู้เป็นเจ้าที่ส่งมาให้เป็นความเมตตาแก่ชาวโลก
ทั้งมวลผ่านศาสนทูตของพระองค์ ชีวประวัติของท่านจึงควรได้รับการศึกษา
ถอดบทเรียนเพื่อเอามาใช้เป็นแนวทางการพัฒนาตนเองและสร้างความเจริญ
ให้กับสังคมมนุษย์ทุกยุคสมัย แม้ว่าบริบทในหน้าประวัติศาสตร์อาจจะ
แดกต่างกัน ทว่าแนวคิดหลักนั้นกลับสอดคล้องหรือนำหน้าอยู่เสมอ
ขอวิงวอนต่อเอกองค์อัลลอฮฺให้มนุษยชาติได้รับความเมตตากรุณา
จากพระองค์ ผ่านวิถีชีวิตที่เป็นแบบอย่างจากศาสนทูตแห่งความเมตตา
ผู้อุทิศชีวิตทั้งหมดเพื่อสันติสุขของประชาชาตินี้ อามีน
ซุฟอัม อุษมาน
บรรณาธิการ

ริ่นนำ
บทเก
มีความพยายามมากมายในการที่จะนิยามคำว่า "สังคมเมือง"
ความหมายเดิมโดยรากศัพท์ของมันก็คือ สังคมที่มีกฎหมายภายใต้อำนาจรัฐ
มนุษย์มักจะให้ความสำคัญกับงานและชีวิตส่วนตัว
แต่ก็มีไม่น้อย
เช่นเดียวกันที่ให้ความสำคัญกับสังคม พวกเขาพร้อมเสมอที่จะเข้ามาช่วย
จัดระบบและเป็นผู้สร้างประโยชน์ให้แก่สังคมหมู่มาก
การเป็นเมือง หมายถึงสภาพความเจริญที่อาศัยปัจจัยต่างๆ เพื่อ
สร้างอารยธรรม สังคมเมืองจึงมีความหมายสื่อถึงการรวมกลุ่มของผู้คนด้วย
ระบบระเบียบและมีหน้าที่รับผิดชอบร่วมกัน
เป็นที่ประจักษ์ชัดว่า ตั้งแต่วันแรกที่ท่านนบี ค็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิ
วะสัลล้ม ได้รับแต่งตั้งเป็นเราะสูล ท่านได้พยายามที่จะเผยแพร่คำสอนให้
มนุษย์นอบน้อมยอมรับการเป็นบ่าวต่ออัลลอฮ์และเชื่อในเอกภาพของ
พระองค์ รวมทั้งพยายามที่จะสถาปนารัฐที่มีฐานยืนอยู่บนความเมตตาและ
ระบอบที่ยุติธรรม ดำเนินการตามบทบัญญัติที่อัลลอฮ์กำหนดมาเหนือปวง
บ่าวของพระองค์ ด้วยหลักแห่งความเมตตาและความยุติธรรมอย่างที่สุด
ตั้งแต่วันแรกแห่งการเผยแพร่ในนครมักกะฮ์ ท่านนปี ศ็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิ
วะสัลลัม ได้ให้ข่าวดีแก่บรรดาเศาะหาบะฮ์ว่าอิสลามจะแผ่ขยายไปทั่ว