เฟิงเย่ว์ก็ยังรู้สึกเข็ดฟันไม่หาย! เฟิงหมิงในวันวานไม่มีสมองจริงๆ หลังจากอ่านหนังสือรักเพ้อพกมาแล้วก็ไปดักนางกลางถนน ตะโกนลั่นโดยไม่สนใจผู้คนที่ผ่านไปมา "กวนชิงเย่ว์ ข้าชอบเจ้า ข้ายอมตายเพื่อเจ้า!" เสียงฮือฮาดังไปทั้งถนน แม้จะมีสายตาอิจฉามากมายของพวกแม่นางน้อยมองมา แต่ที่มากกว่าคือสายตาที่มองมาแปลกๆ ของคนแถวนั้น ท่าทางเหมือนอยากพูดว่า เจ้าคนนี้เป็นบ้าหรือ
สายตาของกวนชิงเย่ว์ในตอนนั้นก็ไม่ต่างจากผู้คนบนถนนมากนักนางรั้งสายบังเหียนให้ม้าหยุด แม่ทัพหญิงในชุดแดงเกราะขาวเชิดคางมองคนเบื้องหน้าอย่างเหยียดหยาม กดเสียงต่ำเอ่ยว่า "พฤติกรรมเช่นนี้ไม่สมเป็นบุรุษสักนิด"เฟิงหมิงอึ้งไป ถามอย่างไม่เข้าใจ "ทำไมเล่า ในหนังสือบอกว่าสตรีล้วนชื่นชอบบุรุษที่ยอมสละชีวิตเพื่อพวกนางได้""เทียบกับคนที่เอาแต่ตะโกนโหวกเหวกว่าตายเพื่อข้าได้เช่นเจ้า" กวนชิงเย่ว์เอ่ยอย่างเย่อหยิ่ง "ข้าชอบบุรุษที่วางแผนอย่างใจเย็นเพื่อให้ได้อยู่ด้วยกัน สุขุมเยือกเย็น ไม่เอะอะโผงผาง!" สุขุมเยือกเย็น ไม่เอะอะโผงผางอย่างนั้นหรือ เฟิงหมิงในยามนั้นไม่เข้าใจเลยว่านั่นเป็นบุรุษเช่นไร เงยหน้าเอ่ยว่า "ข้าคิดว่าหากชอบก็พูดออกไปตามตรง บอกว่าตายเพื่อเจ้าได้ก็คือตายเพื่อเจ้าได้จริงๆ!"