"เอมมาลิน" ที่พลัดตกน้ำไปพร้อมกับ "อริสรา" ย้อนเวลากลับมาในอดีตเมื่อสิบปีก่อน ณ เมืองโยโกฮาม่า ประเทศญี่ปุ่น เธอได้รับการช่วยเหลือจาก "โมริ อคิระ" ช่างภาพชื่อดังของเอเชียที่เธอถูกอาจารย์กล่าวหาว่าไปลอกเลียนผลงานของเขามาตอนที่ยังอยู่ ณ ปัจจุบัน หลังได้เห็นรูปถ่ายในกล้องของ "อคิระ" ที่เหมือนกับภาพแรกในหนังสือภาพที่เธอทำตกน้ำ ซึ่งแตกต่างกันเพียงมีเธอเพิ่มเติมเข้ามานั้น "เอมมาลิน" จึงสันนิษฐานว่าหนังสือภาพเล่มนั้นอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอย้อนเวลากลับมาที่นี่ เธอพยายามอธิบายให้อคิระที่ตอนนี้ยังเป็นเพียงนักศึกษาเข้าใจ เขาเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่ก็สัญญาว่าจะช่วย

"เอมมาลิน" ตาม "อคิระ" ไปอยู่ที่เมืองฟุกุโอกะ ณ เกาะคิวชู เธอคอยช่วยดูแลทำความสะอาดบ้านแลกกับการที่อคิระจะพาเธอไปถ่ายรูปตามสถานที่ต่าง ๆ ตามหนังสือภาพ เพราะเธอเชื่อว่าถ้ามีหนังสือภาพที่เหมือนกับที่เคยมีก็น่าจะใช้มันพากลับไปปัจจุบันได้ การใช้ชีวิตร่วมกันที่เคอะเขินในตอนแรกเริ่มกลายเป็นความเคยชิน ความเข้าอกเข้าใจเมื่อเอมมาลินพบว่าอคิระมีปัญหาชีวิตไม่ต่างจากเธอ ก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนเป็นความรัก แต่เอมมาลินรู้ดีว่าเขาเป็นเพียงบุคคลในอดีตและเธอต้องกลับไป หญิงสาวจึงเก็บงำความรู้สึกเอาไว้ ผิดกับอคิระที่เพียรสารภาพรักจนในที่สุดเอมมาลินก็ใจอ่อน ยอมรับรัก อนึ่งก็เพราะเธอรู้ว่าเธอเหลือเวลาอยู่ที่นี่อีกเพียงไม่นาน ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เอมมาลินต้องกลับมาปัจจุบัน แต่เอมมาลินที่กลับมานั้นไม่เหมือนเอมมาลินคนเดิมที่ย้อนเวลากลับไป เธอเข้มแข็งขึ้นจนสามารถจัดการกับปัญหาต่าง ๆ ที่เผชิญอยู่ก่อนที่จะย้อนเวลา ทั้งนี้เธอยังพยายามทำงานเก็บเงินเพื่อจะบินไปญี่ปุ่น ไปตามหาคนรัก แต่ยังไม่ทันเก็บเงินได้ครบ เธอก็ได้รับตั๋วเครื่องบินที่ระบุชื่อของเธอและบัตรเข้าร่วมงานเปิดตัวภาพถ่ายของ "โมริ อคิระ" เพื่อการประมูล...


“ผมก็รู้...เหมือนอย่างที่ผมรู้ว่าคุณใส่กางเกงในสีชมพูลายลูกไม้นั่นแหละ” ถ้าสัมผัสพิเศษของเขาจะหยั่งรู้ได้ขนาดนี้...ก็ไม่รู้ว่างานนี้ ระหว่างภารกิจลี้ลับกับหัวใจ...อย่างไหนจะวุ่นวายกว่ากัน!