ตอนอายุสามขวบ เขาถูกครอบครัวแม่นมทั้งสี่คนล่วงละเมิดทางเพศ เป็นเวลาสามปีเต็ม ทุกครั้งที่พ่อแม่มา เขาจะตะโกนร้องไห้สุดเสียงให้พาเขากลับบ้าน แต่ไม่มีคนฟัง ภายหลังอายุห้าขวบ เขาได้กลับบ้าน ปรารถนาที่จะไม่ต้องหวาดกลัวอีกต่อไป ปรารถนาในความรักและอ้อมกอดของพ่อแม่ แต่สิ่งที่เขาได้ มีเพียงความเย็นชาและเฉยเมย สามสิบปีต่อมา เขาอยากใช้การเผชิญหน้าเพื่อสะสางความเจ็บปวดในวัยเด็ก แต่พ่อแม่กลับบอกกับเขาว่าแกจำผิดแล้วแกยังเด็กเกิน จำไม่ได้หรอกพวกเขาก็แค่หยาบกระด้างเกินไปนี่เป็นประสบการณ์จริงของเฉินเจี๋ยฮ่าว ทุกถ้อยคำทิ่มแทงให้เจ็บปวด เขารวบรวมความกล้า ย้อนกลับไปมองตนเองตอนสามขวบที่ถูกหลงลืมอยู่ในหลุมดำ ปลดปล่อยความสิ้นหวังอันเกิดจากความหวาดกลัว ความโกรธแค้น ความเศร้าโศกและความไร้หนทางไป ซึ่งการรับฟัง เข้าใจและอยู่เคียงข้างของภรรยานั่นเอง ที่ช่วยมอบแสงสว่างแรกให้กับชีวิตอันมืดหม่นมาอย่างยาวนาน เขาอยากให้หนังสือเล่มนี้ ได้เป็นแสงสว่างในดวงตาให้กับเหล่าเด็กและผู้ใหญ่ที่กำลังเจ็บปวดอยู่ในความทุกข์ทรมานของการถูกล่วงละเมิดทางเพศ เรื่องราวการบำบัดเยียวตนเองของเหยื่อผู้ถูกล่วงละเมิดทางเพศ เรื่องจริงของการอยู่เคียงข้าง เป็นกำลังใจให้เหยื่อผู้ถูกล่วงละเมิดทางเพศก้าวออกมาจากความมืด