เมื่อพลังเเห่งรักในอดีตของบรรพบุรุษพูโขงดึงน้ำเพชรให้เดินทางมาเมืองวังเวียง การพบกันจึงกลายเป็น รักเเรกพบของเขาเเละเธอ ปาฏิหาริย์รัก ถักถอสายใยหัวใจสองดวงให้เสน่หากันจนยากจะตัดขาด ...เรือนโบราณริมเเม่น้ำซองช่างมีมนต์เสน่ห์ตรึงใจ ทำให้น้ำเพชรหลงใหลเเละฝากหัวใจไว้ที่นี่
...เพราะหลงรักเมืองวังเวียง น้ำเพชรนักเขียนสาวไทยจึงกลับมาอีกครั้งเพื่อที่จะเก็บตัวเขียนงานนวนิยายเรื่องใหม่สำหรับทำเป็นละครโทรทัศน์ตามคำสั่งของ บ.ก. ภายใต้นามปากกา "เพลงพิณ" เดินทางมาวังเวียงครั้งนี้ น้ำเพชรได้บ้านพักเป็นเรือนโบราณซึ่งมีอายุน้อยนับร้อยปี... ทุกสิ่งที่ได้พบทำให้น้ำเพชรหลงใหลจนยากจะถอนตัวเเละเพราะพลังเเห่งรัก...ทำให้น้ำเพชรได้พบเรื่องราวอันน่าอัศจรรย์ยิ่ง หญิงสาวสามารถข้ามผ่านมิติเเห่งเวลาได้โดยไม่ตั้งใจ
เเละเธอได้รู้ว่าสิ่งที่เห็น คนที่ไปพบนั้นคือบรรพบุรุษพูโขง ซึ่งเป็นหลานชายคนเดียวของรีสอร์ตบ้านจันทรานั่นเอง งานก็ได้ เรื่องของหัวใจก็สดชื่น...เมื่อพูโขงโปรดิวเซอร์หนุ่มสายเลือดลาว ได้เจอน้ำเพชรที่วังเวียง...เเละเมื่อเบื้องบนเล่นตลกกับเขา งานถ่ายทำเอ็มวีที่วางไว้นางเอกกลับไม่สามารถเดินทางมาได้ การเปลี่ยนตัวนักเเสดงกะทันหันจึงเกิดขึ้น...น้ำเพชรถูกขอร้องให้เป็นนักเเสดงเเทน...เเค่คิดว่าจะช่วยเขาทำงานเพียงเพื่อให้ผ่านปัญหา เเต่ไม่คิดว่านี่คือการเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ไม่อาจตัดขาดสัมผัสเเรกจากเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกหวามไหว ตื่น กลัว เเต่ลึกๆก็โหยหา ร่างบางบิดไปมาเพราะทนต่อการรุกรานไม่ไหว
พูโขงรู้สึกดีว่าหญิงสาวรู้สึกเช่นไร เเต่เขาจะไม่ทำให้เธอตื่นตระหนกไปก่อนเเน่ "ผมรักคุณ คุณเชื่อใจผมนะครับ ...อย่ากลัวนะที่รัก" เสียงเเหบพร่าที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมาก่อนจะเริ่มซุกซนอีกครั้ง คนที่กำลังถูกรุกรานพื้นที่ส่วนตัวเเบบที่ไม่คุ้นเคยส่งเสียงอู้อี้ด้วยความหวามไหวดวงตาคู่งามบัดนี้หลับพริ้มด้วยอิ่มสุข "สวยเหลือเกินที่รัก สวยมาก" ชายหนุ่มเอ่ยเมื่อใบหน้าของเขาเลื่อนต่ำลงไปยังกลางกาย มือหนาผลักเรียวขาทั้งสองให้เปิดออก
เพื่อให้ตัวเองได้ยลกลีบงามของกุหลาบนั้นได้ถนัดตาหญิงสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อชายหนุ่มเอื้อมมือไปสัมผัส ดวงหน้าขาวเนียนของน้ำเพชรเเดงระเรื่อไปด้วยความรู้สึกเขินอายที่ถูกเขาชื่นชมพื้นที่ส่วนตัวอย่างไม่มีรังเกียจใดๆ ทั้งอายทั้งสุขเมื่อถูกปรนเปรอด้วยความรักในรูปเเบบที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนในชีวิต
