ชื่ออื่นๆ.ขุนไม้พญาไดร้าก(นครราชสีมา) ซางคา ซางจิง ซางหอม (เชียงใหม่) ดอกโต (เลย) เส่วาลา ทูดุกกลี(กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) บวัละแวง (เชียงราย) พญาไม้(เชียงใหม่) มหาจาง (เหนือ) สมุลแวง้ (กลาง)ฮ้งัไก้(จีน)ลักษณะทั่วไป : ไมต้ น้ ขนาดใหญ่ สูง 30-50 เมตร เปลือกเรียบลอกเป็นแผ่นขนาดใหญ่ ใบ เรียงสลบั ต้งัฉากไม่มีเส้นกลางใบ เส้นใบจา นวนมากเรียงขนานกนั รูปรีแกมใบหอก ขนาดประมาณ 10-18x3-5 เซนติเมตรแผน่ ใบหนากา้นใบยาว0.5-1 เซนติเมตร ปลายใบแหลม โคนใบรูปลิ่ม แยกเพศต่างตน้ โคนเพศผูอ้อกเป็นกลุ่ม1-7โคน ตามซอกใบ ยาวประมาณ 1 เซนติเมตร ใบสร้างไมโครสปอร์รูปหอก ขนาดเล็ก ยาว 0.2-0.3 เซนติเมตรโคนเพศเมียส่วนมากออกเดี่ยวๆ กา้นยาวไดป้ ระมาณ 2 เซนติเมตร ฐานรองเมล็ด (receptacle)อวบน้า ฐานรองเมล็ด บางคร้ังมีเกล็ดประดบั 2 เกล็ดที่พฒั นาเป็นเน้ือหุ้มเมล็ดมีสีดา เมื่อสุกเยื่อหุ้มเมล็ดสีม่วงหรืออมสีแดงเมล็ด กลม เสน้ ผา่ นศูนยก์ลาง 1.5-1.8 เซนติเมตรการกระจายพันธ์ุ : มีเขตการกระจายพนัธุ์กวา้ง พบต้งัแต่บงัคลาเทศอินเดีย จีนตอนใต้(ยูนาน) พม่า ภูมิภาคอินโดจีนและมาเลเซียถึงฟิลิปปินส์และปาปัวนิวกินีในไทยพบกระจายห่างๆ แทบทุกภูมิภาคข้ึนตามที่ลาดชนัสนั เขา ในป่าดิบช้ืน ป่าดิบเขาระดบัความสูงจนถึงประมาณ 2,000 เมตรออกดอก: เดือนธันวาคม-กุมภาพันธ์การขยายพนัธ์ุ:การเพาะเมล็ดประโยชน์ : ผล รับประทานได้ รากฝนผสมมะนาว ดื่มและทารอบๆ แผลแกพ้ ิษงูและพิษแมลงสัตว์กัดต่อยเปลือกต้น แก้ลมวิงเวียน ใจสั่น แก้ไข้ห้วโกน แก้กำเดา ขับลมในลาด ไส้แกธ้าตุพิการ ใบ ต้มน้า ดื่มรักษาโรคปวดตามขอ้ตามกระดูก