เมื่อขึ้นมาถึงจุดสูงสุดของชีวิต ยิ่งเข้าใจคำกล่าวที่ว่า "ยิ่งสูง ยิ่งหนาว"

บางครั้งการไว้เนื้อเชื่อใจคนรอบข้างอย่างแท้จริงอาจเป็นเรื่องยาก เพราะเราไม่มีทางรู้เลยว่า คนที่ช่วยค้ำจุนให้ประสบความสำเร็จ จะแว้งกัดเราเมื่อใด และการจะขึ้นเป็นจอมคน เราอาจต้องยอมเสี่ยงเลือกใช้คนที่อันตรายให้มาอยู่ใกล้ตัว อยู่ในสายตาเราตลอดเวลา ซึ่งยังคงเป็นเช่นนี้มาในทุกยุคทุกสมัย

วรรณกรรมสามก๊กกล่าวถึงบุคคลผู้หนึ่ง ซึ่งแข็งแกร่ง ฉลาดหลักแหลม เป็นนักรบที่เก่งกล้าจนเลื่องลือ แต่ก็เป็นบุคคลอันตราย "ลิโป้" และม้าเซ็กเธาว์ของเขาคือสุดยอดแห่งตำนาน ยามเมื่อจับทวนและนั่งบนหลังม้า ไม่มีผู้ใดล้มเขาลงได้ เขาได้รับการขนานนามว่าเป็นอมนุษย์ และความเก่งกาจที่มี ผู้คนจึงอยากให้เขาอยู่ข้างกาย แม้เขาจะเป็นผู้ทรยศต่อผู้มีพระคุณก็ตาม

"ฟ่งเซิน (ลิโป้) หงสาจอมราชันย์ ภาคพิเศษ เล่ม 2" โดยหวังอี๋ซิง ซึ่งแตกแขนงมาจากนิยายภาพหงสาจอมราชันย์ของเฉินเหมานี้ ได้ตีความลิโป้ในแง่มุมที่ลึกยิ่งขึ้น ลิโป้อกตัญญูต่อผู้ที่ชุบเลี้ยง และเหยียบหัวคนเหล่านั้นขึ้นไป ได้รับสมญานามเทพแห่งนักรบและอมนุษย์ ขึ้นถึงจุดสูงสุดและกลายเป็นตำนาน จวบจนถึงจุดต่ำสุด เขากลับกลายเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ที่ได้เผชิญกับความเจ็บปวดและการถูกหักหลัง ลิโป้มุ่งมั่นทำทุกอย่างให้บรรลุเป้าหมาย เรียนรู้จากบุคคลที่ยิ่งใหญ่คนแล้วคนเล่าเพื่อจะขึ้นเป็นยอดคน แม้ความทะเยอทะยานจะทำให้เขาประสบความสำเร็จ แต่ก็ต้องแลกมาด้วยการถูกประณามอย่างฉาวโฉ่ เขาเป็นตำนาน หรืออาจเป็นเพียงตัวละครตัวหนึ่ง ที่สะท้อนให้เห็นสัญชาตญาณภายในจิตใจของมนุษย์ก็เป็นได้

...เขา คือสัตว์ร้ายต้องห้ามที่ไม่อาจคร่ากุมด้วยคำบรรยาย

...เขา คือตำนานที่เหล่าวีรชนผู้กล้าสยบยอมตลอดกาล

...เขา คือเสียงตบบ้องหูที่สวรรค์มอบให้ กับยุคสมัยอันเสแสร้งจอมปลอมนั้น

...เขา อะ...มะ...นุษย์... เทพนักรบไร้คุณธรรม วีรชนไร้ปัญญา ผู้กล้าอกตัญญู จอมคนไร้คำวิจารณ์ ในห้วงที่ผู้คนมิอาจร่วมโลกา

คอยดูว่าฟ่งเซินบุตรกตัญญู จะโลดแล่นทะยานจนเป็นเทพได้อย่างไร