“จวบจนสิ้งแสงแดงดาว”

นวนิยายอิงประวัติศาสตร์ ที่มีพื้นหลังอยู่ในช่วงยุคสมัยการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เขมรแดงในประเทศกัมพูชา เรื่องราวของ “รุธิระ ธีรวงศ์” ชายหนุ่มสมาชิกตระกูลชนชั้นสูงของพนมเปญ เขาได้ตัดสินใจรับชายคนหนึ่งนาม “อุทิศ” มาเป็นผู้ดูแลความเรียบร้อยภายในบ้าน จนกระทั่งเกือบขวบปีผ่าน เพลิงโหมแห่งคอมมิวนิวต์ก็รุกเร้าเร่งเข้ามาในพนมเปญมากขึ้นทุกที สองนายบ่าวกึ่งคุ้นเคยกึ่งแปลกหน้าจึงต้องพากันระหกระเหเร่ร่อนหนีภัยสงคราม โดยมีจุดมุ่งหมายอยู่ที่สุดเขตข้ามเทือกเขาบรรทัดไปยังฝั่งประเทศไทย

“บางตื่นบางฝัน ผู้ยังความทรงจำลุกขึ้นร้องไห้ แม้จะอยากลืมเลือนแค่ไหน แต่บางสิ่งที่ประทับไว้ไม่อาจลบล้างได้โดยง่าย กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่กี่สิบปีที่ผ่านมา นิทานแห่งความดำมืดของยุคสมัยถูกบรรเลงท่วงทำนองอันไร้ซึ่งอารยธรรมขึ้นที่นี่ วาทยากรผู้โหดร้ายไม่เคยแสดงตัวจากเงามืด โลกไม่อาจซุกโศกนาฎกรรมไว้ได้แต่ใต้พรม มนุษย์จำต้องเรียนรู้ มองเห็น หวาดกลัวความหวาดกลัวที่ดำรงอยู่ในกาลก่อนหน้า...ความทรงจำจำต้องถูกจดจำ”

ชีวิตทุกชีวิตดำรงอยู่ได้ด้วยความหวังเช่นนั้นหรือ?ในโมงยามที่ความมืดมนอนธการปกคลุมไปทั่วทุกหัวระแหง ความหวังอันริบหรี่ดุจแสงดาวเล็กจ้อยในคืนเดือนมืดจะส่องลงมาได้ถึงจิตใจเบื้องลึกของคนหรือไม่ หากแต่การดิ้นรนเฮือกสุดท้ายนั้นทรงพลังยิ่งนัก อาจจะมากจนเราไม่สามารถคาดคะเนได้

นี่คือหนึ่งในผลงานของ กิตติศักดิ์ คงคา ที่เราอยากให้ทุกท่านสัมผัส มีอะไรซ่อนอยู่ในกลิ่นหอมหวานของดอกลีลาวดีนั่นใช่ความโหยหาหรือไม่ หรืออาจจะเป็นความอาลัยถึงความทรงจำบางอย่าง ที่มีแต่คุณผู้เดียวเท่านั้น ที่รับรู้มัน