รวมเรื่องสั้นที่มีดวงจันทร์เป็นศูนย์กลาง เจือจางไปด้วยละอองอารมณ์และบรรยากาศ เรื่องราวสั้นกระชับซึ่งดูเหมือนเป็นฉากหนึ่งในเรื่องราวยืดยาวของใครสักคน เป็นบางห้วงเวลาในความสัมพันธ์ที่มักมีฝ่ายหนึ่งอยู่ในฐานะคลับคล้ายดวงจันทร์อยู่เสมอ คำถามคือ แล้วแบบนี้ อีกฝ่ายจะตกอยู่ในฐานะอะไร
ดวงจันทร์มีอิทธิพลทำให้เกิดปรากฎการณ์ต่างๆ และเป็นสิ่งที่ถูกโรแมนติไซส์หรือใช้เป็นตัวแทนของบางสิ่งอยู่เสมอ
ฉัตรรวี เสนธนิสศักดิ์ สนใจการดำรงค์อยู่ของดวงจันทร์ เฝ้ามองและตั้งคำถามเชื่อมโยงกับชีวิตในวัยกึ่งกลางระหว่างยี่สิบและสามสิบ นานวันจนรวบรวมและเรียบเรียง รวมทั้งฉีกทึ้งตัวเองเพื่อประกอบเข้าไปในเรื่องเล่าหลายต่อหลายส่วน และความพิเศษอย่างยิ่งก็คือ เรื่องและภาพที่สอดคล้องต้องกันด้วยจริตอันวิจิตรบรรจงจากการร่วมงานกันอย่างรู้ใจระหว่างฉัตรรวี เสนธนิสศักดิ์ และ นักรบ มูลมานัส ทำให้ LUNAR LUNATIC คุณคือดวงจันทร์ ฉันสิคนบ้า เป็นหนังสือที่คุณจะหลงรัก ไม่ว่าในความสัมพันธ์คุณจะสว่างไสวดุจดวงจันทร์หรือบ้าคลั่งดั่งคนบ้า
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
“การประกาศตนว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่ใช่เหตุผลที่แกจะได้รับการให้อภัยหรอกนะ เหมือนที่แกออกตัวว่าเป็นคนโศก ก็ใช่ว่าพระเจ้าจะให้อภัยเมื่อฆ่าตัวตาย พระเจ้าไม่เข้าใจคนที่ฝักใฝ่ความเศร้าโศกนักหรอก เพราะงั้น จงอย่าไปพบท่านในสภาพนั้น” จันทร์เคยพูดเอาไว้เมื่อตอนนั่งเล่นด้วยกันที่ระเบียงห้อง และถ้าจะนับว่าเธอเชื่ออย่างที่ตัวเองพูด ความหมายของการตายครั้งนี้ก็คือการทิ้งกัน
(จาก: จันทรุปราคา)
คนรักของฉัน เขาเองมาจากครอบครัวแหลกสลาย พัสถานของเขาคือความโศกที่ซ่อนเอาไว้แนบเนียนใต้รอยยิ้มบาดใจ เขาไม่เคยเปิดเผยความอ่อนแอ มีแต่ความกักขฬะยามโกรธที่ใช้ปิดบังรอยน้ำตา แล้วมีหรือที่ฉันจะไม่รู้ว่าเขานั้นเปราะบางกว่าใคร
(จาก: ใครคือดวงจันทร์ ใครกันคนบ้า)
ณ เวลาตีห้าครึ่งหลังผ่านคืนวันศุกร์ที่ฝนตกไม่หยุดพัก น่าจะเป็นครั้งแรกที่เขามองเห็นฉันในใบหน้าไร้เครื่องสำอางและเผ้าผมไม่ได้ถูกไดร์ให้เรียบร้อย เปล่าเลย เราไม่ได้ร่วมเตียงกัน แทบไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวด้วยซ้ำ มันเป็นค่ำคืนแปลกประหลาดที่ค่อนข้างจะบ้าและไม่อยู่กับโลกความจริง ฉันเองคงไม่เชื่อว่ามันเคยเกิดขึ้นหากไม่ได้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเพราะตากฝน และหากเสื้อกันฝนสีเหลืองมัสตาร์ดตัวนั้นไม่ได้กองยับย่นอยู่ที่ปลายเตียง
(จาก: คืนฝนตกและเสื้อกันฝนสีมัสตาร์ด)