เฮนรี ไชนาสกี คือผู้ชายขี้แพ้ที่ถูกเอารัดเอาเปรียบจากระบบแรงงาน ‘บัดซบ’ การต่อต้านของเขาคือการทาตัวไร้ระเบียบระหว่างทางาน ขบถและดื้อด้าน ดาเนินชีวิตในแบบหาเช้ากินค่า และร่อนเร่ไร้หลักแหล่งแน่นอน แม้ว่าไชนาสกีจะดูน่าสมเพช น่าสงสารหรือน่าซ้าเติมเพียงใด แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ‘คนอย่าง เขา’ คือผลพวงของสังคมอเมริกันที่กาลังฟุ้งฝันถึงความยิ่งใหญ่และเจริญก้าวหน้า โดยตีตราคนอย่างเขาว่าเป็นเพียง ‘คนจนตรอกชั้นต่า’
ชาร์ลส์ บูคาวสกี (Charles Bukowski, 1920-1994) นักเขียนอเมริกันเชื้อสายเยอรมัน ผู้มีความโดดเด่นและขึ้นชื่อในการนาเสนอเรื่องเล่าของ ‘คนชั้นล่าง’ ของสังคมอเมริกันได้อย่างละเอียดลึกซึ้ง ด้วยท่าทีเย้ยหยัน กักขฬะหยาบคาย มีอารมณ์ขัน ในท่ามกลางความทุกข์ระทมของชีวิต บูคาวสกีตีแผ่ให้เห็นความสกปรกในด้านโลกีย์ของคนอย่างตรงไปตรงมาจนทาให้เขากลายเป็นนักเขียนที่สร้างแนวทางเฉพาะตนที่เรียกว่า “สัจนิยมโสมม” (Dirty Realism) ด้วยการใช้ความต่าทรามกระชากหน้ากากของคุณงามความดีที่จอมปลอม
ผมยังจาวันคืนที่นิวออร์ลีนส์ได้ มีชีวิตอยู่ด้วยการกินช็อคโกแลตบาร์ราคายี่สิบห้าเซ็นต่อวันตลอดสัปดาห์
เพื่อจะได้มีโอกาสเขียนหนังสือ ทว่าโชคร้าย ความอดอยากขัดขวางและทาให้ศิลปะไม่พัฒนา เพราะจิตวิญญาณของมนุษย์มีจุดกาเนิดอยู่ในกระเพาะ คนเราจะเขียนหนังสือได้ดีหากได้กินสเต็กเนื้อสันติดซี่โครงสักชิ้นและดื่มวิสกี้สักเป๊ก แทนที่จะกินช็อคโกแลตบาร์ประทังชีวิต เรื่องเล่าขานที่ว่าศิลปินไส้แห้ง เป็นเรื่องหลอกลวง เมื่อคุณตระหนักว่าทุกอย่างเป็นเรื่องหลอกลวง คุณก็จะฉลาด และเริ่มขูดรีดเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ผมจะสร้างอาณาจักรบนซากที่แหลกสลายเหล่านั้น และอาศัยอยู่บนความทุกข์ยากของคน ทั้งผู้ชาย ผู้หญิง และเด็ก ผมจะผลักไสพวกมันทุกทาง ผมจะทาให้พวกมันดู! "