คนไทย/คนอื่น

ผู้เขียน: ธงชัย วินิจจะกูล
สำนักพิมพ์ ฟ้าเดียวกัน
หนังสือมือหนึ่งสภาพดี


+++ รายละเอียดหนังสือ +++ [mr04]

คำนำสำนักพิมพ์

คำถามว่า เราคือใคร ? ดูจะเป็นคำถามเชิงปรัชญาที่ตอบยากเป็นอันดับต้น ๆ โดยเฉพาะเมื่อ เรา ในที่นี้หมายถึงตัวตนรวมหมู่ มิใช่เพียงตัวตนเชิงปัจเจก ส่วนใหญ่แล้วเรารับเอาตัวตนรวมหมู่มาเป็นองค์ประกอบตัวตนของเราโดยแทบไม่รู้ตัว หรือกว่าจะรู้ตัวอีกที ก็อาจกลายเป็นว่าเราได้กลายเป็นร่างทรงของตัวตนชนิดนี้ที่มีส่วนในการก่อความรุนแรงไปเสียแล้ว

ไม่ว่าเราจะเป็นผู้ยกย่องชนชั้นนำในประวัติศาสตร์อย่างไม่ลืมหูลืมตา เป็นคนไทยที่หากไม่เกลียดชังก็ดูถูกประเทศเพื่อนบ้าน เป็นคนกรุงที่มองตัวเองสูงส่งดูถูกกีดกันสิทธิของคนบ้านนอก เป็นนักชาตินิยมที่ต้องการทวงคืนดินแดนทุกตารางนิ้ว เป็นคนที่ไม่ตะขิดตะขวงใจกับการเรียกขบวนการต่อสู้เพื่อปาตานีว่าโจรใต้ เป็นพุทธแท้หรือเป็นคนคลั่งไคล้เจ้า หนังสือ คนไทย/คนอื่น : ว่าด้วยคนอื่นของความเป็นไทย เล่มนี้จะชักนำให้เราต้องทบทวนตัวตนพวกนี้ใหม่หมด เพราะแต่ละบทจะค่อยๆ ชำแหละให้เห็นว่าตัวตนเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นอย่างไร

หนังสือเล่มนี้แบ่งเป็นสี่ภาค ได้แก่ ภาค 1 คนอื่นผู้ต่ำต้อย คนอื่นผู้สูงส่ง, ภาค 2 ปัตตานี : คนอื่นของไทย, ภาค 3 ข้างบ้านที่ไม่ใช่เพื่อน, และภาค 4 คนอื่นของความเป็นไทย ผู้อ่านอาจเปิดไปอ่านบทใดก่อนก็ได้แล้วแต่ความสนใจ เพราะแต่ละบทผู้เขียนเขียนขึ้นต่างกรรมต่างวาระและมีความสมบูรณ์ในตัวเอง หรือหากเลือกอ่านเรียงไปทีละบทจะพบว่าทุกบทร้อยเรียงกันด้วยแก่นหรือแกนเดียว คือมโนทัศน์ Orientalism, ความเป็นไทย, และความเป็นอื่น แตกต่างกันเพียงประเด็นหรือรายละเอียดที่นำมาวิเคราะห์วิจารณ์

นอกจากนี้ หนังสือเล่มนี้ยังอาจมองได้ว่าเป็นส่วนขยายหรือส่วนเติมเต็มของหนังสือเล่มสำคัญของผู้เขียนคือ Siam Mapped (1994) อีกด้วย โดยเฉพาะภาคที่ 1 ซึ่งทำให้เรามีความเข้าใจอันกระจ่างชัดขึ้นว่าในระยะเปลี่ยนผ่านจากรัฐราชาธิราชมาเป็นรัฐชาติแบบใหม่ นอกจากแผนที่และความรู้ภูมิศาสตร์ที่ถูกใช้เป็นเครื่องมือสำคัญในการสื่อสร้างภูมิกายาของสยามแล้ว วิทยาการอีกอย่างคือชาติพันธุ์นิพนธ์และวาทกรรมศิวิไลซ์นั่นเองที่ชนชั้นนำฉวยใช้ทั้งเพื่อทำความเข้าใจว่าตัวเองคือใครในระเบียบโลกใหม่และเพื่อจำแนกแยกแยะจัดวางช่วงชั้นสถานะของกลุ่มชนต่างๆ เสียใหม่ในภูมิกายาที่เพิ่งสร้าง

ส่วนภาค 2 เมื่อผู้เขียนขยับไปอภิปรายถึงปัตตานี ในฐานะคนอื่นของตัวตนไทยที่เป็นปัญหายืดเยื้อเรื้อรังถึงปัจจุบัน คำอธิบายของผู้เขียนเกี่ยวกับตรรกะทางภูมิศาสตร์ที่ผิดฝาผิดตัวในประวัติศาสตร์แห่งชาติของไทย ซึ่งทำให้ประวัติศาสตร์ปาตานีแปลกแยกไม่ลงรอยหรือจำเป็นต้องกลายเป็นประวัติศาสตร์สวนทางของประวัติศาสตร์แห่งชาตินั้น ในแง่หนึ่งก็มองได้ว่าเป็นการต่อยอดทางความคิดของผู้เขียนจาก Siam Mapped นั่นเอง

หลังจากเข้าใจการก่อร่างสร้างตัวตน/คนอื่นในภาค 1 และพิจารณาก้อนกรวดในรองเท้าในภาค 2 แล้ว ผู้เขียนก็ชักชวนให้เราขยายกรอบการมองไปยังเพื่อนบ้านในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ภาค 3 กับภาค 4 จึงเป็นทั้งการมองออกไปข้างนอกและเป็นบทสรุปส่งท้าย เช่นเคย มุมมองของไทยต่อประเทศเพื่อนบ้านก็เป็นมรดกความรู้แบบจักรวรรดิของอธิราชสยาม สำหรับผู้สนใจเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา สองภาคนี้ถือว่ามีความสำคัญเพราะผู้เขียนได้อภิปรายเกี่ยวกับภูมิทัศน์และสาแหรกของความรู้เกี่ยวกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษาอย่างกว้างขวางและค่อนข้างครอบคลุม รวมถึงเสนอว่าจะข้ามให้พ้นประวัติศาสตร์อันตรายหรือประวัติศาสตร์แห่งชาติที่ครอบงำชีวิตเราได้ ต้องสร้างวัฒนธรรมทางประวัติศาสตร์แบบวิพากษ์วิจารณ์ที่อนุญาตให้ประวัติศาสตร์ทุกชนิดทุกแบบแบกันออกมาได้ ถกเถียงโต้แย้งกันได้ อาเซียนจึงจะเป็นประชาคมที่เข้มแข็งเปิดกว้าง มีความเป็นมนุษย์ มิใช่ประชาคมทางธุรกิจการลงทุนอย่างเดียว

ในห้วงยามที่หลายคนได้แต่ถอนหายใจแล้วรำพึงว่า อย่าว่าแต่อนาคตของประชาคมใหม่หมาดอย่างอาเซียนเลย แค่อนาคตของรัฐชาติไทยจะไปอย่างไรต่อก็ยังมองไม่ออก เราน่าจะลองย้อนกลับไปพิจารณาภาพอุปมาชวนหัวซึ่งผู้เขียนใช้ในการบรรยายสำนึกอย่างใหม่ต่อพื้นพิภพหรือระเบียบโลกใหม่ของชนชั้นนำสมัยพระพุทธเจ้าหลวงเมื่อร้อยกว่าปีก่อน

ชนชั้นนำคิดว่าพวกตนกำลังนั่งรถไฟมุ่งสู่ความศิวิไลซ์ ไม่ใช่นั่งอยู่กับราษฎรบนเรือลอยแห่งประเพณีเดิม แต่ทว่าความจริงอันปฏิเสธไม่ได้ก็คือ ชนชั้นนำชาวกรุงเป็นเพียงเรือโยงที่ยังพ่่วงลากเอาเรือใหญ่บรรทุก คนอื่น ในผืนดินตน จนเต็มลำไปด้วย

เมื่อเปรียบเทียบภาพอุปมานี้กับภาพข่าวต่างๆ ในปัจจุบัน น่าสนใจว่าภาพเสนอของชนชั้นนำ ชาวป่า ชาวบ้านนอก คนในสามจังหวัดชายแดนใต้ และประเทศเพื่อนบ้านเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้าง แน่นอนว่าคนอื่นของตัวตนไทยมิได้หยุดนิ่งรอถูกให้ความหมายโดยเกณฑ์กำหนดของชนชั้นนำเท่านั้น พวกเขาเองก็เป็นผู้กระทำการและบางครั้งก็สร้างวาทกรรมสวนกลับได้เหมือนกัน