โปรย

ตงคือทิศตะวันออก ไซซีคือทิศตะวันตก คนสองคนที่อยู่ในทิศตรงข้ามแต่เป็นคนตรงข้ามที่ฟ้าสร้างมาให้ดูแลและรักษากันและกัน หากมองภายนอกตงคือผู้ชายที่เข้มแข็งที่สุด เย็นชาที่สุด เลือดเย็นที่สุด รวมถึงเป็นพี่ใหญ่สุดในเคออส แต่ความจริงแล้วเขาก็แค่ผู้ชายที่โดดเดี่ยวและต้องการใครสักคน...ใครสักคนที่พร้อมจะเสียสละตัวเองเพื่อเป็นโลกของเขา ทำให้เขาอยากมีชีวิตอยู่ หรือแม้แต่ทำให้เขานอนหลับสนิทแค่สักคืน หากคนที่ว่ามีจริง ตอนนั้นคนเช่นตงจะเป็นเช่นไรนะ ไซซีหากมองภายนอกก็แค่ผู้หญิงทั่วๆ ไป จะแตกต่างก็แค่หน้าตาดีไปนิด หาเงินเก่งอีกหน่อย แต่เชื่อเถอะ เธอก็แค่ผู้หญิงธรรมดาที่มีปัญหาให้ต้องเผชิญเหมือนกับคนอื่นๆ แต่เพราะมีตง มันเลยทำให้เธอเป็นคน ‘พิเศษ’ เป็น ‘โลก’ เป็น ‘จักรวาล’ และเป็น ‘ความรัก’ ของเขา “ถ้าหนูยิ้มให้พี่ตั้งแต่แรก มันคงไม่ผ่านมาสิบปีโดยเสียเปล่า” แทนที่จะยิ้มคิ้วเรียวกลับขมวด อารมณ์ร้าวรานวาดผ่านแววตานั้นแวบหนึ่งก่อนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย ตงอาจคว้าจับมันไม่ได้ แต่เขามองเห็น ชายหนุ่มถอนหายใจ ดึงแขนเล็กให้ลุกตามมา “ซีซี” “อะไร” “ไม่ว่าจะช้าจะเร็ว แต่ท้ายที่สุดพี่ก็ค้นพบหนูแล้ว เมื่อค้นพบ มันเท่ากับว่าหนูไม่มีทางหนีพี่พ้น ไม่ว่าจะต้องตามไปถึงนรกหรือสวรรค์พี่ก็จะไม่มีวันปล่อยมือ หนูเป็นของพี่” หญิงสาวตัวสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ท่าทางนั้นตงพอจะเข้าใจ เขาก็มีนิสัยเช่นนี้แหละ อะไรที่มองเป็นของตัวเอง ต่อให้มันแตกพังก็ยังเป็นของเขาอยู่ดี “พี่ให้เวลาหนูทำใจ แต่ครู่เดียวเท่านั้น…หลังจากนี้ก็จงยอมรับชะตาของตัวเองซะ เพราะแม้จะตายก็ต้องตายในฐานะคนของพี่” มือหนากุมมือเล็กไว้แน่น รู้ว่าทำให้เธอเจ็บแต่เขาจะไม่มีวันปล่อยมือ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองเขาแล้วถอนหายใจ ไม่นานก็เอ่ยเสียงกระซิบ “ตงจี้” !!! ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนสายฟ้าฟาด โดยเฉพาะที่หัวใจ มันชอร์ตแปลบๆ ทั้งเจ็บและสุข เหมือนตอนที่เขาสักครั้งแรก แม้มันจะเจ็บแต่เป็นความเจ็บที่เขาหลงใหล “ฟางตงจี้” “หึ” ชายหนุ่มอดหลุดเสียงเหมือนขันตัวเองไม่ได้ ขันที่สยบแทบเท้าคนตัวเล็กกว่าแค่เธอเอ่ยชื่อของเขาเท่านั้นเอง “ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างคุณชายตงจะมีมุมที่คาดไม่ถึงแบบนี้” หญิงสาวพึมพำเหมือนตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ชายหนุ่มสบตากับคนตัวเล็กกว่า แววตาของเธอมีความพิศวง ตงก็คือตง ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนแสนดีขึ้นมากะทันหัน เขายังคงร้าย ร้ายมากด้วย แต่เลือกที่จะทำตัวดีๆ กับแค่คนตรงหน้าเท่านั้น สัตว์ร้ายก็คือสัตว์ร้าย จำคำนี้ไว้ให้ดี “สำหรับพี่ มีค่าก็เก็บไว้ใกล้ใจ ไม่มีค่าก็แค่กำจัดออกไปให้พ้นตัว และไม่สนว่าต้องใช้วิธีไหนด้วย” “…” “เหมือนกับคนที่กล้าส่งข้อความหาหนูไง” “…” “ซีซี อยากเลือกบทลงโทษคนที่กล้าเข้ามายุ่งกับหนูไหม ในโลกนี้ใครก็ห้ามพี่ไม่ได้ ยกเว้นหนู” “…” หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเขายกมือเล็กขึ้นมาทาบกับริมฝีปากเย็นชืด กระซิบเสียงเย็นเพิ่มเติมอีกว่า “ใครก็ตามที่กล้าแตะคนของพี่ มันกำลังยื่นขาเข้ามาในนรก” “…” “ทางเลือกของพวกมันมีเพียงทางเดียว นั่นคือตาย” หญิงสาวหลับตาลงตัวแข็งทื่อ เมื่อเขาจูบที่หน้าผากนวลแผ่วเบา ที่เธอไม่ขัดขืนอาจเพราะขยาดกลัว ไม่ก็เพราะเธอไม่ได้รังเกียจการสัมผัสจากเขา “พี่ไม่มีวันปล่อยพวกมันไป เหมือนกับที่ไม่มีวันปล่อยหนูไป” “…” “เป๋าเป่าที่น่าสงสาร หนูถูกสัตว์ร้ายตัวนี้จับได้แล้ว”