คุณเคยรู้สึกแบบนี้กันไหม
รู้สึกกับงานที่เราเคยสนุกไปกับมันว่า... “เอ๊ะ ทำไมถึงไม่ค่อยสนุกนะ ทำไมรู้สึกทุกข์กับมันจังเลย”
รู้สึกกับเพื่อนที่เจอกันทีไรก็อยู่ด้วยกันยาวๆ ยันเช้าว่า “เอ๊ะ เค้าเป็นคนอย่างนี้เหรอเนี่ย อยู่ด้วยแล้วอึดอัดบอกไม่ถูกแฮะ”
รู้สึกกับเงินเดือนที่รับอยู่ปกติว่า “เอ๊ะ น้อยไปไหมเนี่ย ถ้าหาเงินได้เยอะๆ แล้วได้ใช้ชีวิตดีๆ กับเค้าบ้างก็คงดีนะ”

ถ้าเคย คุณไม่ได้มีอะไรผิดปกติ แต่เป็นเพราะ “ช่วงชีวิต” ของคุณได้มาถึงจุดเปลี่ยนผ่านแล้วนั่นเอง และในช่วงเวลาที่ชีวิตของคนเราเกิดความเปลี่ยนแปลงนี้ ก็มักเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะเริ่มรู้สึก “ไม่ใช่” กับสภาพความเป็นอยู่แบบเดิมที่ผ่านมา
แต่แม้ว่าเราจะรู้สึกแปลกๆ แบบนั้น แต่บางครั้งเราก็ยอมอดทนกับมัน แล้วก็ทำแบบที่ทำอยู่ต่อไปเรื่อยๆ เพราะมันก็ไม่ใช่สภาพที่เลวร้ายอะไร คุณคุ้นเคยกับมันดีจนรู้สึกปลอดภัย มิหนำซ้ำคุณยังรู้สึกผูกพันธ์กับผู้คนและสิ่งแวดล้อมรอบตัวที่ทำให้คุณมาถึงจุดนี้ด้วย แต่สุดท้าย ความรู้สึก “ไม่ใช่” ความรู้สึกว่า “ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเราเสียแล้ว” ก็ยังอยู่กับเราตรงนั้น

หนังสือ “ฝึกตัวเองให้เป็นคนที่ทิ้งเป็น” เล่มนี้ จะมาอธิบายว่าทำไมเราจึงไม่ควรเพิกเฉยต่อความรู้สึก “ไม่ใช่” เหล่านี้ นั่นก็เพราะ พวกมันคือสัญญาณที่กำลังบอกว่า ชีวิตคุณกำลังจะเปลี่ยนแปลง
และเมื่อเกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้น หากคุณต้องการเปลี่ยนแปลงให้ชีวิตก้าวหน้ามากกว่าที่เป็นอยู่ สิ่งที่คุณควรทำไม่ใช่ปล่อยมันไป แล้วทนอยู่กับมันต่อไป หากแต่คือบอกลาสิ่งเหล่านี้ไปเสีย...