“แต่ใครๆ เขาก็รู้ว่าแด๊ดเลี้ยงเรามาแบบพี่น้องกัน”
“น้องก็ต้องเป็นลูกพ่อแม่เดียวกัน แต่นี่น้องอะไรไม่มีความเกี่ยวข้องกันสักอย่าง เห็นแต่ว่าเป็นเด็กในบ้านเท่านั้น เด็กในบ้านที่น่าจะเอามาสอนงานบนเตียงตั้งนานแล้ว” คนหล่อยิ้มร้าย
“พระเจ้า นี่ดอนเห็นศศิเป็นแค่เด็กในบ้านมาตลอด ไม่ต่างจากมาเรียหรือสาวใช้คนอื่นใช่ไหม แล้วที่ทำกับศศิเมื่อกี้ก็คิดว่าเป็นแค่คู่ขาชั่วคราวด้วยใช่หรือเปล่า”
“หึๆ ไม่ทันไรก็ขี้น้อยใจแล้ว” เจ้าพ่อหนุ่มว่าให้ศศิฟังเท่านั้น แล้วกดจุมพิตหนักๆ ลงมาที่ขมับกับพวงแก้มอย่างเอ็นดู แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนที่ได้รับการจูบปลอบสบายใจในสถานะที่เปลี่ยนไปนี้เลย แต่กลับกำลังตื่นเพริดไปกับบทเพลงสวาทที่กำลังจะถูกปลุกขึ้นมาระลอกใหม่
‘เอล็กซานโดร’ เจ้าพ่อเองก็หวั่นใจ ตกลงว่าอารมณ์ที่ตามเหวี่ยง ตามหวง และอาละวาดใส่น้องสาวเป็นพักๆ แท้จริงมันคืออารมณ์โกรธที่คิดว่าเธอคือคนก่อเรื่อง อารมณ์หวง หรืออารมณ์ไหน แต่จะอารมณ์อะไรๆ ก็ช่างมันเถอะเวลานี้อารมณ์ผสมความอยากได้อีกรอบมันแทรกเข้ามา
“พี่ว่าเรื่องอื่นคุยกันทีหลัง แต่ตอนนี้หันหลังให้พี่ก่อนได้ไหมล่ะ”
กรี๊ดดด!!! ถึงศศิจะเป็นเด็กสาวแต่ก็ไม่ใช่จะโง่เง่าถึงขนาดไม่เข้าใจ นี่เจ้าพ่อคงไม่ได้อยากขี่ม้า แต่อยากจะขี่เธอมากกว่า
“บ้าน่ะดอน ศศิไม่ทำ ดอนหื่นเกินคนแล้วนะ”
“ศศิจ๋า” เสียงกระซิบแปร่งปร่าชิดที่ริมฝีปากบาง เมื่อได้ลองลิ้มชิมรสความหวานแล้วก็ชักติดใจ อยากกินลองลิ้มชิมซ้ำอีก ว่าจะหวานอย่างเมื่อครู่หรือไม่
“ก็ได้ๆ เห็นว่ายังไม่มากงั้นเริ่มจากท่าเบสิคของโลกนี้ ท่ามิชชันนารีก็แล้วกัน พี่ว่าขาของศศิมันจะเบียดชิดกันไปไหม ปล่อยๆ มันตามสบายบ้างก็ได้นะ”