หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มที่ 4 ในหนังสือสี่เล่มชุดที่ตั้งใจเล่าเรื่องที่พัฒนาให้ นวพร เรืองสกุล เป็นคนเขียนหนังสือและคนที่รักการเรียนรู้ งานเขียนและการเรียนรู้สำหรับนวพรไปด้วยกันเสมอ บางครั้งไปพร้อมๆ กัน คือระหว่างที่เขียนก็ค้นคว้าหาความรู้ ระหว่างที่ค้นคว้าเรื่องที่อยากรู้ก็คิดถึงงานเขียนควบคู่กันไป เพื่อให้สิ่งที่รู้นั้นเผื่อแผ่ถึงผู้อื่นให้ได้รู้ด้วย แต่บางครั้งสองเรื่องก็ห่างกันแบบลิบลับ เช่น รู้เมื่อนานมาแล้ว กว่าจะตกผลึกได้ในแง่มุมที่อยากเขียน หรือกว่าจะมีโอกาสได้นำเรื่องที่รู้มาเขียนหรือมาประยุกต์ใช้ในงานที่รับผิดชอบ เรื่องที่รู้อาจจะผ่านเลยมาหลายสิบปีแล้ว แต่ไม่เป็นไร การนำเสนอแก้ปัญหาเรื่องความห่างของกาลเวลาได้เมื่อเขียนในรูปกึ่งนิยายหรือหาวิธีโยงเรื่องเก่าเข้ากับเรื่องใหม่ เมื่อทั้งสองเรื่องตั้งอยู่บนหลักคิดที่ละม้ายคล้ายกัน หรือถ้าเป็นการประยุกต์ใช้ เรื่องเก่าอาจจะไม่ได้ใช้โดยตรง และหลักคิดที่ได้เรียนรู้มาก็เป็นรากฐานให้สามารถสร้างงานใหม่ขึ้นมาได้โดยอาจจะไม่ได้พึ่งตำรา เมื่อสิ่งที่เคยรู้มาเข้าไปแฝงตัวอยู่ในส่วนลึกของสมองที่เลือนที่มาไปหมดแล้ว แต่ความเข้าใจในเรื่องไม่ได้เลือนไปด้วย จึงทำให้สามารถทำงานใหม่ได้ง่ายเหมือนกับว่าเคยรู้เคยทำมาแล้ว นี่เป็นคุณค่าของการขียนและการเรียนรู้ในชีวิต 72ปี ของนวพร เรืองสกุล