ความสุขของกะทิ โดย งามพรรณ เวชชาชีวะ แพรวสำนักพิมพ์ พิมพ์ครั้งที่ ๗ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๙
เสียงกระทะกับตะหลิวปลุกกะทิให้ตื่นขึ้นเหมือนวันก่อนๆ ที่จริงแบ้วกลิ่นกอกรุ่นๆ ของข้าวสุกก็มีส่วนด้วย รวมทั้งกลิ่นควันจากเตาและกลิ่นไข่ทอด แต่เสียงตะหลิวเคาะกระทะต่างหากที่ดึงกะทิให้พ้นจากภวังค์นิทราและภาพฝันสู่วันใหม่
กะทิไม่เคยใช้เวลาล้างหน้าแต่งตัวนาน ตาล้อบ่อยๆว่าวิ่งผ่านน้ำเสร็จแล้วหรือ ยายหันมามองเมื่อกะทิเข้ามาในครัวยายไม่เคยยิ้มตอบหรือทักทาย ตาบอกว่ายิ้มของยายมีน้อยต้องสงวนเอาไว้อัดกระป๋องส่งออกไปขายต่างประเทศ
กะทิคดข้าวใส่ขัน สีขาวๆ ของข้าวสวยเข้ากันดีกับอากาศสดชื่นยามเช้าแบบนี้ ไออุ่นจากขันข้าวในอ้อมแขนแผ่ซ่านทั่วทั้งอกและใจที่รัวจังหวะกระชั้นขึ้นเมื่อกะทิออกวิ่งไปท่าน้ำ ตานั่งอ่านหนังส่ือพิมพ์รออยู่แล้วกับถาดอาหารเหมือนเคย ไม่นานเสียงพายกระทบนำ้ก็ดังขึ้น พร้อมกับที่หัวเรือพ้นคุ้งนำ้ออกมาให้เห็น สีจีวรของหลวงลุงเพิ่มความสดใสให้บรรยากาศ พี่ทองลูกศิษย์ยิงฟันขาวมาแต่ไกลตาบอกว่าพี่ทองน่าไปอยู่คณะตลกชวนยิ้ม ยิ้มของพี่ทองเหมือนโรคติดต่อ ยิ้มที่ส่งมาจากหัวใจระรื่น ต่อสายตรงถึงปากและแววตา แผ่รัศมีเป็นคลื่นรอบๆ เหมือนเวลาโยนก้อนหินลงในน้ำ จนคนรอบข้างรู้สึกได้
ตากรวดนำ้ใต้ต้นโพใหญ่ กะทิอนุโมทนาบุญกับตาและอธิษฐานอยู่ในใจ
สำรับกับข้าวรออยู่แล้ว มื้อใหญ่แบบนี้ทุกเช้า ตาจะยึดต้มกับนำ้พริกเป็นหลัก ผัดผักกับปลาทอดเป็นของกะทิเกือบคนเดียว ตาเลี่ยงของทอดน้ำมันทุกชนิด ตาบ่นลับหลังย่ายว่า อาหารของยายเหมือนทาเชลแล็ก สังวันจะเอากระทะกับตะหลิวของยายไปบริจาคกองทัพหลอมทำบืนใหญ่กู้ชาติ ถ้ายายได้ยินก็จะปึงปัง และวันนั้นเสียงตะหลิวเคาะกระทะของยายก็จะดังลั่นสะท้านสะเทือนและถึ่กระแทก จนน่าแปลกใจที่กระทะยังอยู่ดีและทำหน้าที่เช่นเดิมได้ในวันต่อมา.