BF1


“ก็ถามว่าซุปตาร์ที่ไหนเค้าขึ้นคาน ดูซิแฟนก็ไม่มี ไม่มีใครเอา คงสวยมาก...ก...”
การลากเสียงที่คำว่า ‘มาก’ ในประโยคนีมีผมต่ออารมณ์ของดาราพราวเป็นอย่างมาก
น้ำหนักขึ้นแล้วลดยากฉันใด อารมณ์ขึ้นแล้วก็จะลงยากฉันนั้น
“อ๋อ แล้วแก่ล่ะ มันต่างจากฉันตรงไหน ก็ไม่มีใครเอาเหมือนกันนั่นแหละ”
“อย่างฉันเนี่ยตัวเลือกเพียบ แต่ยังไม่อยากเลือกต่างหาก”
ภาพเบะปากจากซูเปอร์สตาร์หมายเลขหนึ่งของประเทศไทยในตอนนี้คงไม่เคยมีใครได้มองเห็น
นอกจากทหารเรือหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งเขาก็ไม่เคยคิดว่าเป็นเรื่องแปลกเพราะ...เห็นจนชินแล้ว
“มโน”
“ถ้าแกไม่เชื่อก็รอดูสิ ไหนๆ วันนี้ก็จะอยู่ที่นี่แล้วนี่ ฉันจะพิสูจน์ให้แกดู รอฉันเลิกงานก่อน อีกครึ่งชั่วโมง”
“ทำไมฉันต้องรอ”
“ก็แล้วแต่ ไม่รอก็ได้ ฉันแค่อยากพิสูจน์ให้ดูว่า นาวาตรีกฤษดา มีเสน่ห์มากแค่ไหน”
ท่าทางโอหังกอดอกขอคนตรงหน้าเรียกความอยากอาเจียนของดาราพราวได้มาก คนอะไรหลงตัวเองชะมัด
“ก็ได้ ฉันจะรอดู”
“ดีมาก รอพี่หน่อยนะดาราพราวคนสวยสุดที่รัก”
กฤษดาแกล้งยิ้มหวานและเดินตรงเข้าไปหาดาราพราวจนเธอต้องถอยหนี
เมื่อครู่นี้เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นยังดูเป็นสุภาพบุรุษในเครื่องแบบอยู่เลย แต่เวลาที่อยู่กับเธอ
สุภาพบุรุษคนนั้นคงตายไปแบบหัวใจวายเฉียบพลันในทันทีไปแล้ว
“ออกไป” แล้วเธอก็ใช้แรงที่มีดันร่างของเขาให้ออกห่างจากเธอ
จนเกือบจะทรงตัวไม่อยู่บนรองเท้าส้นสูงราคาแพงคู่โปรด
กฤษดาได้ทีหัวเราะชอบใจเพราะมันคือความสุขของเขา ความสุขที่ได้แกล้งเธอ
โลกใบนี้คงจะมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำให้ดาราพราว นางเอกคนสวย...กลายเป็นนางร้ายได้