เพทาย พิทักษ์โยธิน สตั๊นไปสิบวิเมื่อโดนสาวนั่งดริ๊งก์ค่าตัวแพงปฏิเสธจนหน้าหงาย คืนนั้นเขาจึงไม่ได้หิ้วหญิงสาวไปต่อ แต่วันนี้กลับมาเจอเธอนั่งเจี๋ยมเจี้ยมยื่นใบสมัครงานอยู่ที่ฝ่ายบุคคล

ในฐานะเจ้าของบริษัท เพทายขอใช้อำนาจในทางมิชอบ ออกคำสั่งตั้งตำแหน่ง ‘ผู้ช่วยของผู้ช่วยของผู้ช่วยเลขาฯ’ ขึ้นมา เพื่อรับ แก้มหอม เข้าทำงานโดยเฉพาะ ก่อนที่เขาจะเจอแจ็กพ็อตข้อเสนอสุดพิเศษบางอย่าง ที่ทำเอาคนเฝ้ามองของหวานชิ้นโปรดมานานรีบตกปากรับคำ ยื่นมือเข้าช่วยเหลือแบบหวังผลประโยชน์จากตัวเธอและหัวใจ!



“ได้ ฉันตกลงจะช่วยเธอ”

“ขอบคุณมากๆ ค่ะ” แก้มหอมยิ้มทั้งน้ำตา ยกมือไหว้ขอบคุณเขาอย่างซาบซึ้ง ถึงแม้ว่านี่เป็นการตกลงธุรกิจกันโดยที่ต่างฝ่ายก็ต่างได้ผลประโยชน์ร่วมกัน

“แต่ก่อนอื่น...” เขาลากเสียงยาว ดวงตาคมแพรวพราว “ขอฉันทดสอบสินค้าหน่อยสิ อยากรู้ว่าจะคุ้มกับเงินห้าแสนหรือเปล่า” น้ำเสียงติดกรุ้มกริ่มเอ่ยออกมา ใบหน้าคมก็ฉาบไว้ด้วยความเจ้าเล่ห์

ในขณะที่คนฟังน้ำตาคลอขึ้นมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่ ทั้งๆ ที่ตัวเองเลือกเดินมาบนหนทางนี้เองแท้ๆ

มือน้อยๆ สั่นระริกยกขึ้น แล้วค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตบนร่างออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ พร้อมกับสายน้ำตาที่รินไหลอาบแก้มเป็นทางยาว

“ยายบ๊อง ฉันพูดเล่น” เพทายดุด้วยเสียงที่ต้องบังคับให้แข็งกร้าว พลางคว้าร่างเล็กเข้ามากอดอย่างปลอบประโลม

แต่มันกลับกำลังทำให้เขาทรมานราวกับโดนน้ำร้อนๆ ลวก

“กลับไปเดี๋ยวนี้เลย ถ้ายังไม่อยากโดนฉันปล้ำเข้าจริงๆ”

“กะ...ก็ท่านจะลอง...”

“วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์” ปฏิเสธไปทั้งๆ ที่ร่างกายเดือดพล่าน พร้อมๆ ลดมือที่กอดร่างเล็กเอาไว้ออก

ก็ยายคนนี้ไม่ใช่เหรอที่เขาอยากลากขึ้นเตียงตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรก.