กชกรได้แต่ดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างของชายหนุ่ม และดูเหมือนเขาไม่ได้มีทีท่าจะยอมปล่อยเธอไปอย่างง่ายๆ สู้สบตาอยู่อย่างนั้นนานนับนาที จนสุดท้ายเธอกลายเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อย่างน่าเจ็บใจ “เหม็นเหงื่อจะตายอยู่แล้ว” ประท้วงเสียงอ่อน รับรู้ว่าแข็งใส่ไปก็คงไม่มีประโยชน์ “กุ๊กง่วง เหนื่อยด้วย จะไปอาบน้ำแล้วนอน” “ไม่เห็นเหม็น” คนรู้ทันยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ซุกหน้าเข้ากับลำคอระหง “หอมจะตาย” “พี่เสือ ! อย่ามาพูดไม่รู้ฟังนะ !” เธออยากจะกรีดร้องให้มันรู้แล้วรู้รอด “คนพูดไม่รู้เรื่องไม่ใช่พี่” ฝ่ามือหนายันตัวขึ้นมาจ้องวงหน้างามท่ามกลางความมืด เพราะอยู่แบบนี้มานานจนสายตาปรับสภาพได้ “เราต่างหากที่พูดไม่ฟัง” น้ำเสียงของเขาดูตัดพ้อจนทำให้หญิงสาวใจเต้นแปลกๆ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาบ้ามากเป็นความผิดพลาดและความเข้าใจผิดที่ไม่ควรเกิดขึ้น “มาอ่อยพี่ เกือบทำให้พี่ตกเป็นของตัวเอง” ปลายนิ้วไล้กรอบหน้าเรียวเล็ก “จากนั้นก็ทิ้งพี่ไปแบบไม่ไยดี” “…” “นี่คือสิ่งที่สุภาพสตรีเขาทำกัน ?” กชกรเม้มปากแน่นหวนนึกถึงความจริงที่อาจตีแสกหน้าชายหนุ่ม เธอรู้หากพูดไปจะเกิดอะไรขึ้น ทบทวนอยู่เกือบนาทีขณะที่อีกฝ่ายคล้ายรอฟังอยู่แล้ว “คนที่กุ๊กตั้งใจอ่อยไม่ใช่พี่” เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ก่อนตอกถ้อยคำลึกลงไป “…” “กุ๊กคิดว่าพี่เสือคือพี่ต้า” สีหราชชะงักโดยพลัน นัยน์ตาเข้มแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมจากนั้นค่อยๆ ถอนตัวออกมาจากร่างงาม ได้แต่เย้ยหยันอยู่ในลำคอ เขาบอกไม่ถูกว่าตัวเองกำลังรู้สึกยังไง แต่มีอย่างหนึ่งที่ฉายชัดนั่นคืออาการเสียดแทงคล้ายจะเป็นส่วนหัวใจ “เลิกยุ่งกับกุ๊กได้แล้ว” กชกรเปล่งเสียงแผ่ว ใจหดลีบเมื่อเห็นท่าทีของสีหราช ความเงียบของเขาทำเอาเธอหายใจไม่ทั่วท้อง แสงสว่างจากด้านนอกอันน้อยนิดทำให้เธอเห็นแววตาคู่นั่น มันดูเจ็บปวดทว่าเพียงเสี้ยววินาทีกลับกลายเป็นเย็นชาจนน่าใจหาย สีหราชแค่นยิ้มสมเพชกับสิ่งที่ลงทุนทำไปไม่น้อย ตลกร้ายที่สุดก็คือผู้ชายที่เจ้าตัวปรารถนาดันเป็นเพื่อนรักอย่างศรัณย์ ความจริงที่หญิงสาวโพล่งมานั้นไม่ต่างจากการเหยียบหัวกันซ้ำๆ “ได้ ตามนั้น” ยอมรับตามคำร้องขอของคนตรงหน้า ไม่มีเสียงตอบรับทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ชายหนุ่มใช้เวลาอันน้อยนิดมองวงหน้างามอีกครั้ง ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหนคนที่อยู่นอกสายตาก็ยังยืนอยู่ตำแหน่งเดิมวันยังค่ำ สาบานได้ ! จากนี้ต่อไปกชกรจะไม่มีวันเข้ามาเฉียดใกล้หัวใจคนอย่างเขาเป็นครั้งที่สอง !