ดอกไม้ในวรรณคดีไทย เล่ม ๑
สี่องค์ลดเลี้ยวเที่ยวประพาส รุกขชาติช่อดอกออกไสว
ลมชวยรวยรสสุมาลัย กลิ่นตลบอบในอุทยาน
เกดแก้วกรรณิการ์สารภี มะลุลีลำดวนหอมหวาน
กุหลาบกาหลงชงโคบาน ชาตบุษย์พุดตานมะลิวัลย์
สายหยุดโยทะกามหาหงส์ ปรูประยงค์สุกรมนมสวรรค์
อันมิ่งไม้ที่ในสวนนั้น หลากหลากหลายพรรณมากมี
ดอกไม้ในวรรณคดีไทย หมายถึงดอกไม้ที่บรรดากวีไทยได้พรรณนาไว้เป็นบทร้อยกรองอย่างไพเราะในหนังสือวรรณคดี เป็นความสามารถเฉพาะตัวของกวีไทย ที่ได้พรรณนาชื่อดอกไม้หลายชนิดไว้อย่างไพเราะ ทั้งลักษณะ สีสัน กลิ่น ทำให้ผู้อ่านเกิดมโนภาพ ประทับใจ เหมือนได้ไปอยู่ ณ ที่นั้นด้วย ดอกไม้ในวรรณคดีไทยเล่มนี้ มีดอกไม้เป็นภาพวาดรวม 41 ชนิด แต่ละชนิดได้เขียนจากดอกไม้จริง เน้นความละเอียดอ่อน ความสวยงามของดอก ผล ฝักและใบ สำหรับดอกไม้ที่ไม่มีภาพประกอบ แต่ได้เอ่ยชื่อถึงไว้ในหนังสือนี้ จะเขียนชื่อ และชื่อไทยพื้นเมืองไว้ท้ายเล่ม เพื่อให้ผู้อ่านได้ความรู้เพิ่มมากขึ้น

ดอกไม้ในวรรณคดีไทย ๒
เที่ยวชมแถวชั้นรุกขชาติ ดอกเกลื่อนดอกกลาดหนั้นหนา
กาหลงกุหลาบกระดังงา การะเกดกรรณิการ์ลำดวน
นมยวงนางแย้มจำปา พันจาพุดจีบหอมหวน
มะลิลามะลุลีนางนวล บางเหล่าบานล้วนสุมามาลย์
ช้องนางช้างน้าวสาวหยุด ช่อตะแยกชาตบุษย์ชูก้าน
พิกุลพวงแก้วเป็นแถวบาน พุดตานพันแต้วจำปี
บุนนาคบานน้อมค้อมผกา รักลารายล้อมสลับสี
ม่วงสนหมู่โศกสารภี ลิ้นจี่ลำเจียกจิกจันทน์
ประเทศไทยตั้งอยู่บนผืนแผ่นดินที่ได้ชื่อว่า แหลมทอง ด้วยอุดมสมบูรณ์มาแต่โบราณกาล ความงามของธรรมชาติ เหล่าพันธุ์แมกไม้ ดอกไม้มีอิทธิพลต่อกวีผู้สร้างงานประพันธ์อันมีค่าได้รับการยกย่องว่าเป็นวรรณคดีมากมาย ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ดอกไม้ในวรรณคดีไทย เล่ม ๒ พร้อมด้วยภาพประกอบสวยงามเหมือนจริง หนังสือเล่มนี้มีดอกไม้ 53 ชนิด คำบางคำในหนังสือ อาจมีที่สะกดต่างกัน เพราะคำที่ใช้ในบทประพันธ์ ต้องคงไว้ตามต้นฉบับที่คัดลอกมา ส่วนชื่อและคำบรรยายในเรื่องใช้ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน

ดอกไม้ในวรรณคดีไทย ๓
เดินเอยเดินทาง สองข้างพ่างพื้นรื่นร่ม
พี่เลี้ยงเคียงคอยบังคม พระชี้ชมรุกขชาติดาษเดียร
บ้างผลิดอกออกผลพวงดก ดั่งไม้ฉากกระจกจีนเขียน
ป่าระหงดงยางนางตะเคียน ใต้ต้นและเตียนสะอาดตา
มะลิวัลย์พันพุ่มคัดเค้า ฤดูดอกออกขาวทั้งราวป่า
บ้างเลื้อยเลี้ยวเกี่ยวกิ่งเหมือนชิงช้า ลมพาพัดแกว่งดังแกล้งไกว
ร่มรังบังแสงทินกร ที่หาบคอนเลื่อยล้าเข้าอาศัย
สารวัดรัดเร่งพลไกร คลาไคลไปตามมรคา
ความงามของภาษา คือ คุณค่าของบทกวี โดยเฉพาะบทกวีจากหนังสือที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นวรรณคดีไทย กวีผู้ประพันธ์จะเลือกใช้ภาษาอย่างมีวรรณศิลป์ตามแบบฉันทลักษณ์อย่างเหมาะสม นับเป็นมรดกอันทรงคุณค่าของชาติไทย เมื่อประกอบเข้ากับความงามของดอกไม้ที่กวีได้พรรณนาถึง พร้อมภาพวาดเหมือนจริง ในเล่ม ๓ นี้ ประกอบด้วยดอกไม้ 38 ชนิด และยกบทกวีจากวรรณคดีไทยเรื่องต่างๆ พร้อมให้ความรู้ทางด้านพฤกษศาสตร์และเกร็ดความรู้ที่น่ารู้ คุณประโยชน์ที่เป็นวิชาการของดอกไม้ชนิดนั้นๆ ด้วย คำบางคำในหนังสือ อาจมีที่สะกดต่างกัน เพราะคำที่ใช้ในบทประพันธ์ ต้องคงไว้ตามต้นฉบับที่คัดลอกมา ส่วนชื่อและคำบรรยายในเรื่องใช้ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน