ได้รับหนังสือเล่มนี้ตั้งแต่ปี 2551 แต่เพิ่งจะได้มีโอกาสมาอ่านเมื่อปี พ.ศ. 2561 เมื่อตอนสะพานต้องเอาหนังสือเล่มนี้มาจัดพิมพ์เป็นเล่มอีกครั้ง ซึ่งครบ 10 ปี พอดี

นิยาย (กระมัง) เรื่องนี้ตีพิมพ์เป็นตอนๆ ลงในนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ และรวมเป็นเล่มพิมพ์โดยสำนักพิมพ์มติชน เมื่อพฤษภาคม 2551 และเมื่อมาถึงพฤษภาคม 2561 สะพานก็ได้ขอต้นฉบับจากนักเขียนมาพิมพ์อีกครั้ง เพราะหนังสือเล่มที่สนพ.มติชนพิมพ์นั้นหมดแล้ว และครั้งนี้ได้จัดทำในรูปแบบอีบุ๊ก สำหรับนักอ่านรุ่นใหม่ด้วย

หนังสือเล่มนี้จะเรียกว่านิยาย หรือบันทึกส่วนตัวของนักเขียนก็ตามแต่ (ก็ชีวิตเหมือนดั่งนิยาย อย่างที่ใครว่าไว้ไงล่ะ) เล่าเรื่องราวของเด็กสาวคนหนึ่ง กับความรักความใคร่ของเธอ ซึ่งเหมือนว่าจะได้รับความฮือฮามากตอนตีพิมพ์เผยแพร่ อาจจะเพราะไม่มีคนเขียนเรื่องราวในลักษณะนี้ออกมา ยิ่งจากมุมของ ‘เด็กผู้หญิง’ ที่ชีวิตไม่ได้ไร้เดียงสาอย่างที่น่าจะเป็นด้วยแล้วนั่นก็ส่วนหนึ่ง และอีกส่วนก็อาจเพราะว่านานทีปีหนที่จะมีการเขียนเรื่อง ‘หญิงรักหญิง’ ลงในสื่อวงกว้าง ไม่เฉพาะกลุ่มเหมือนที่ผ่านมา

หนังสือเล่มนี้มันไม่อยู่ในรูปแบบนิยายตามขนบอย่างที่คนอ่านนิยายแนวยูริส่วนใหญ่คาดหวัง แต่ถ้าอยากลองอ่านอะไรที่ไร้กรอบ แถมอาจจะยังไร้พล็อต ไม่อยู่ในสูตรสำเร็จแบบเรื่องแต่งใดๆ ทั้งสิ้น ก็เรื่องนี้แหละค่ะ ที่อยากให้ลอง

คือเอาเข้าจริงๆ ชีวิตคนเรา ก็มักดำเนินไปในแบบที่เราไม่ได้คาดหวังเสียเป็นส่วนใหญ่ มันมีความซับซ้อน มีรายละเอียดหลายๆ อย่างที่แม้แต่ตัวเราเองก็ไม่อาจเข้าใจได้ ควบคุมไม่ได้ กระทั่งเลิกคิดถึงมันในที่สุด แบบที่สุดคะเนมักจะเป็น แต่ก็นั่นแหละมั้ง สิ่งที่เรียกว่า...ชีวิต