แด่... พระเจ้าผู้ไม่มีตัวตน โดย สกุล บุณยทัต สำนักพิมพ์ ArtyHOUSE พิมพ์ครั้งที่ ๒ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๘ มี ๒๘๔ หน้า ISBN 9786169246909

๑.เมื่อคืนส่งท้ายปีเก่าที่ผ่านมา

ฉันได้เดินทางกลับไปบ้าน...ของความคิดฝัน

ฉันไม่พบ...ใครคนใดเลย...ที่นั่น

เพื่อนฝูง...ญาติมิตร หรือแม้แต่คนรักดั้งเดิมของฉัน...

ทุกคน...

คงจะตายไปหมดแล้ว...ทุกคนคงจะ...



๒.อากาศคืนนั้น...แสนจะหนาวเหน็บ

จนฉันรู้สึกถึงความหลังที่น่าหวาดหวั่น

‘ความโดดเดี่ยว’ เอ่ยทักทายกับ ‘ความเหงาเศร้า’

ด้วยถ้อยคำบางคำ

ที่...ซ่อนลึกอยู่ในลำคอ...ฟังไม่ได้สรรพ

...ไม่มีสิ่งใดที่จะมีค่าความหมายต่อชีวิตของคนคนหนึ่งได้มากไปกว่า ผลงานแห่งความเป็นศิลปะของเขาได้มีโอกาสฟื้นกับมามีความหมายต่อวัฒนธรรมสำนึกอีกครั้ง



๒๑ ปี ที่ผ่านมารวมกวีนิพนธ์ไร้ฉันทลักษณ์ชุดนี้ ได้มีโอกาสเผยกายตัวเองสู่การรับรู้ของผู้คน มันเป็นไปแบบเคลือบแคลงและแฝงไว้ด้วยปริศนาแห่งการตีความมากมายในนามแห่งความเป็นกวีนิพนธ์ ที่สุดแล้วมันก็กลับกลายเป็นความทรงจำที่ผูกติดอยู่กับแก่นแกนของความรู้สึกของผมที่ใช้เวลาเคี่ยวกรำกวีนิพนธ์ในแต่ละบทดุจการฟูมฟักลูกหลานแห่งจิตวิญญาณของตนเอง หลังความมืดดำแห่งเหตุการณ์ พฤษภาคม ปี ๓๕ รวมทั้งลางสังหรณ์แห่งหายนะของความล่มจมทั้งทางเศรษฐกิจและคุณธรรมจริยธรรมของประเทศในเวลาต่อมา



มีความจอมปลอมต่างๆ นานาเกิดขึ้นอย่างมากมายในเวลานั้นเพียงแต่อาจจะมีใครคิดไม่ถึงว่า...



นับจากเวลานั้นจวบจนมาถึงเวลานี้ ประเทศชาติบ้านเมืองของเราได้เข้าสู่สถานะวิกฤตแห่งวิกฤตอย่างที่สุดเหมือนที่ผมได้ทันทึกและเขียนไว้ด้วยกลไกของความเป็นกวีนิพนธ์ ในวัยกลางคนที่มั่นใจไปเสียทุกอย่าง ผมไม่ยอมที่จะประณีประนอมกับสิ่งใดเลยในเวลานั้น ณ ห้วงเวลาที่มีแรงกระตุ้นใจผมจะทุ่มเทในการเขียนกวีนิพนธ์บทหนึ่งอย่างเอาเป็นเอาตายดุจดั่งงานฆ่าตัวตายของผม



มันทั้งเครียด ทั้งกดดัน ทั้งเต็มไปด้วยการโบยตีทางความรู้สึก ผมไม่อาจแยกแยะและตัดขาดความเป็นจริงของความรู้สึกจริงเช่นนี้ไปได้เลยในยามนั้น....ฯลฯ