พร้อมส่ง

“พิมมาดาเป็นใคร...”
นัทยาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบทว่าไม่เบานัก ในทันทีที่ทั้งสองกลับมาถึงบ้านพักแพทย์ของชายหนุ่ม
“คุณขึ้นไปพักผ่อนเถอะ” ปฏิพัทธ์ไม่ตอบ กลับพูดไปเรื่องอื่น แต่ครั้งนี้นัทยาไม่ยอมปล่อยผ่าน
“คุณจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้นะ คุณแนะนำว่าฉันเป็นคู่หมั้นของคุณ แล้วผู้หญิงที่ร้านอาหารก็ร้องอ๋อ...คุณพิมมาดานั่นเอง ทั้งๆ ที่ฉันคือนัทยา”
“เรื่องเข้าใจผิดน่ะ”
“เข้าใจผิดว่ายังไง...เข้าใจผิดว่าฉันคือพิมมาดา หรือเข้าใจผิดว่าพิมมาดาเป็นคู่หมั้นของคุณ”
ปฏิพัทธ์นิ่งเงียบไม่ยอมตอบ ซึ่งความเงียบของชายหนุ่มทำให้นัทยายิ่งร้อนใจ
“นอกจากฉันแล้วคุณมีคนอื่นใช่ไหม พิมมาดาคือมือที่สามที่ทำให้คุณทำท่าปั้นปึ่งกับฉันมาตลอด”
“อย่าพูดถึงพิมอย่างนั้น”
“แล้วจะให้ฉันพูดถึงผู้หญิงอีกคนของคุณว่ายังไง คุณบอกฉันสิ ! พิมมาดาเป็นใคร คุณพูดมา ! ฉันควรจะพูดถึงผู้หญิงที่คิดจะแย่งคู่หมั้นของคนอื่นว่ายังไง คุณบอก...”
“พิมมาดาคือคนที่ผมรัก ! และคุณก็ไม่มีสิทธิ์ตั้งคำถามถึงพิมด้วยซ้ำ”
นัทยานิ่งอึ้ง นี่ไม่ใช่คำที่เธอคิดว่าจะได้ยิน เรี่ยวแรงในร่างกายเหมือนเหือดหายไปหมด พูดออกมาได้เพียงเสียงเบาๆ
“ถ้าพิมมาดาคือคนที่คุณรัก แล้วฉันล่ะ...เป็นใคร !”