“อาปิน ลากตัวหมอนั่นออกไป แล้วจัดการสั่งสอนมันด้วยว่าอย่าได้คิดเสนอหน้ามายุ่งกับเมียฉันอีก” จบประโยคนั้น คนสั่งก็อุ้มบัวชมพูออกมาโดยไม่สนใจว่าเธอจะขัดขืนหรือทุบตีเขาหนักมือเพียงใด

แผงอกของชายหนุ่มในคืนนี้แกร่งยิ่งกว่าหิน อีกทั้งหัวใจที่แห้งเหี่ยวมานานของเขา ฉับพลันกลับพลุ่งพล่านขึ้นอีกครั้ง แม้กระทั่งพอลลีนที่รีบรุดจะตามมาเจรจาขอตัวน้องสาวคืน ก็ยังต้องหยุดตัวเองไว้

“กลับไปบอกคุณแม่อรณีว่าผมขอเวลาเคลียร์กับบัว อ้อ ไม่ใช่สิ ขอเวลาเคลียร์เรื่องยุ่งๆ กับเมียตัวเองซักสองวัน หลังจากนั้นจะรีบกลับไปจัดการสู่ขอตามประเพณี และไม่ต้องเสียเวลาปฏิเสธนะ เพราะภายในสองวันนี้ ผมจะทำให้บัวชมพูท้องกลับมาแน่นอน” คนที่ทั้งรักทั้งโกรธประกาศกร้าวอย่างอหังการ

บัวชมพูได้ยินอย่างนั้นก็นึกโมโห แทบอยากกางกรงเล็กขึ้นข่วนหน้าเขา แต่ก็ถูกอีกฝ่ายก้มหน้าลงมาขู่ เสียงลอดไรฟัน

“ถ้าคิดว่าการที่อยู่ ๆ เธอก็หายตัวไปเกือบหกเดือน ยังทำให้ฉันโมโหจนคลั่งไม่พอ จะออกฤทธิ์ออกเดชมาอีกแค่ไหนก็ได้ ยิ่งดื้อเท่าไร ฉันยิ่งมีวิธีลงโทษเธอหนักขึ้นเท่านั้น สำหรับฉัน โซ่แส้กุญแจมือ ไม่ใช่ของหายากเลย รู้เอาไว้” พูดจบเขาก็พาหญิงสาวเดินออกมาจากที่นั่นทันที ท่ามกลางอาการตกตะลึงของทุกคน