ไม่มีเรื่องย่อเป็นคำโปรยปกหลัง มีคำโปรยปกหน้าสั้นๆ ว่า "นิยายยอดนิยมในขวัญเรือน"
ก็แสดงว่านิยายเรื่องนี้ ทยอยพิมพ์เป็นตอนๆ ในนิตยสารมาก่อนที่จะพิมพ์รวมเล่ม
ส่วนใหญ่นิยายของโบตั๋น จะเป็นเรื่องของ "ชนชั้นกลางหรือชั้นล่าง"
เป็นเรื่องชีวิตของผู้คนส่วนใหญ่ในสังคม พบเห็นได้ทั่วไป แต่อาจถูกละเลย
เพราะความที่มันธรรมดา ไม่ค่อยจะเพ้อฝันแบบนิยายพาฝันเรื่องอื่นๆ
เราจึงไม่ค่อยได้อ่านนิยายจากนามปากกานี้มากนัก

เรื่องนี้เดินเรื่องตามชีวิตของ "ทองทราย" เล่ากันตั้งแต่นางเอกอายุ 14 ปี เรียนชั้นม.2
ชีวิตของเธอกับน้องสาว "ทอรุ้ง" นั่นค่อนข้างรันทด เพราะพ่อกับแม่แยกทางกัน
ทอรุ้งอยู่กับพ่อและปู่ย่า ช่วยขึ้นมะพร้าว ทำน้ำตาล เป็นสาวชาวสวนเหมือนแม่เราเลย
ส่วนทองทราย ย้ายออกจากบ้านปู่ย่ามาอยู่กับแม่ แล้วแม่ก็มีสามีใหม่ มีน้องชายใหม่ให้เธออีกคน
ทองทรายแบ่งเบาภาระแม่ด้วยการทำงานหาเงินเลี้ยงตัวและเรียนหนังสือเอง
แต่แล้วจู่ๆ เธอก็ถูกให้ออกจากงานพาร์ทไทม์เพราะอายุยังไม่ถึง 15 ปี
คราวนี้เธอบากหน้าไปหา "ป้ามณี" พี่สาวของพ่อ ซึ่งมีอันจะกินมากที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งหลาย

คุณนายมณี แต่งงานกับจ่าตำรวจแล้วช่วยดูแลโรงสี มีรายได้จากการให้เช่าตึกแถว และอื่นๆ มากมาย
เธอเป็นคนขยันขันแข็ง ปากร้าย แต่ก็ช่วยเหลือพี่น้อง (ที่ไม่ค่อยจะได้เรื่องได้ราว)
และเธอไม่เคยให้เงินใครเปล่า ....ทองทรายจึงต้องรับจ้างดูแล "คุณตาทรง" ตอนกลางคืน
พร้อมทั้งพักอาศัยอยู่ป้ามณี ด้วยหน่วยก้านและความขยันของทองทราย
คุณป้าจึงคล้ายๆ จะเห็นภาพตัวเองในตัวหลานสาว และหมายมั่นในใจว่า
ทองทรายนี่แหละ จะเป็นตัวตายตัวแทน รับผิดชอบโรงสี และชีวิตญาติพี่น้องแทนเธอต่อไป

ป้ามณี เลี้ยงดู "วิธาน หรือ หมอต้น" หลานชายของจ่า ราวกับเป็นลูกตัวเอง
เพราะเป็นลูกชายคนเดียวของเพื่อนรัก แต่ในอดีตเธอทำให้วิธานมีบาดแผลฝังใจ
ความรักและความหวังดีของเธอ วิธานจึงไม่มองไม่ออก
ชายหนุ่ม มีรูปร่างหน้าตาดี ประกอบกับเขาเป็นเจ้าของโรงสี "ตัวจริง"
สาวๆ จึงชะม้ายชายตาและทอดสะพานให้เขา แต่เขาเป็นคนที่มีปมในใจ
ปมที่เขาเองไม่ยอมปล่อยวาง จึงทำให้เขามีอารมณ์ร้อน รุนแรง เอาแต่ใจ
คนที่เข้าใจ เห็นใจ และปรามเขาได้ คือคนใจเย็นอย่างทองทราย

เรื่องราวช่วงต้นดำเนินไปเรื่อยๆ อ่านแล้วอยากหลับ
แต่พอมาถึงท้ายเล่ม 1 เหตุการณ์พลิกผัน ทำให้เราอยากรู้ตอนจบไวๆ
เลยต้องอ่านต่อเนื่องไปเรื่อย

มีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นกับครอบครัวอของทองทราย
ทำให้เธอตกปากรับคำ "ทำทุกอย่างที่ป้าจะให้ทำ ถ้าป้าช่วยเธอ"
และคำขอนั้นก็คือ แต่งงานกับวิธาน ดูแลโรงสีและทรัพย์สินของป้า
รวมทั้งช่วยสมานบาดแผลในใจของวิธานด้วย

ชีวิตคู่ของคนทั้งสอง เริ่มต้นแบบถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน แบบอยู่ๆ ไปอาจจรักกัน
และคนที่คงจะรักก่อน (ตามความเห็นเรา) ก็คือ หมอต้นเจ้าเสน่ห์นั่นแหละ
เพราะความใจเย็น เข้าอกเข้าใจ และเห็นใจคนอื่น อันเป็นบุคลิกหลักของทองทราย
ผูกใจวิธานไว้กับเธออยู่หมัดเลยทีเดียว แต่ทองทรายเองต่างหากที่คิดไปว่า
เขาตามใจป้า เขายังรักคนอื่น เขาไม่เคยมองเห็นเธอในสายตามาก่อน เขาแค่ทำหน้าที่สามี
จนท้ายเล่มนั่นแหละ สองคนถึงเข้าใจซึ่งกันและกันซะที

แล้วเรื่องก็จบลงอย่างน่าประทับใจ แม้ไม่มีประโยคเด็ดกินใจเราเลยก็ตาม
นี่แหละ สไตล์แบบโบตั๋น อ่านแล้วเราต้องชอบทั้งเรื่องอย่างนี้แหละ