พาเธอไปฆ่าไง อยากตายแบบไหนดีล่ะ”

ชายหนุ่มหัวเราะออกมาดังลั่นรถ ความหวาดกลัวเกาะกินในใจของคนฟังขึ้นมาครามครัน

และเธอเชื่อว่าคนอย่างปรเมศวร์สามารถทำได้

“คุณมันบ้าไปแล้ว จอดให้ฉันลงเดี๋ยวนี้”

กันธิชาตะโกนบอก แต่อีกฝ่ายกลับนิ่งเฉยขับรถออกไปเรื่อยๆ อย่างไม่รีบเร่ง

“อยากลงก็กระโดดลงไปเองสิ ประตูรถไม่ได้ล็อก”

ปรเมศวร์กล่าวท้าทาย คิดว่าหญิงสาวคงไม่ใจกล้าบ้าบิ่นกระโดดลงไปแน่

กันธิชามองไปนอกรถด้วยความหวาดเสียว

“กลัวละสินะ”

ปรเมศวร์กระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเหยียดหยัน และนั่นทำให้กันธิชาตัดสินใจผลักประตูกระโดดลงไป

จากรถโดยที่ปรเมศวร์คว้าแขนไว้ไม่ทัน เขาเบรกรถกะทันหันจนได้ยินเสียงดังสั่นแล้วรีบเปิดประตูรถ

วิ่งลงไปดูด้วยความตกใจกับการกระทำอันอุกอาจของเธอ ถึงเขาจะเกลียดเธอมากแค่ไหน

แต่ก็ไม่ใช่คนโหดร้ายป่าเถื่อนที่เห็นชีวิตคนเป็นเพียงผักปลา แต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นอะไรมากมาย

จึงตะคอกด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด

“ทำบ้าอะไรของเธอกันธิชา !”

“ก็คุณบอกให้ฉันโดด”

กันธิชาโต้กลับด้วยความโมโหพร้อมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บพยายามยันตัวเองขึ้นแต่ไม่สำเร็จ

“เธอมันโง่ หรือเสียสติกันแน่ ลุกขึ้นมา”

“ฉัน…ฉันลุกไม่ขึ้น”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นบอกเสียงสั่น

“นรกคงยังไม่ต้องการคนเลวอย่างเธอ