เนื้อทองแดงบริสุทธิ์ สภาพสวย ขอบยิ่งเลเซอร์ สร้าง ๑๐๐,๐๐๐ เหรียญ น้ำหนัก ๘ กรัม ที่ระลึกบูรณะพระราชวังเดิม ปี ๒๕๓๘ จัดสร้างโดย กองทัพเรือ
เหรียญพระเจ้าตากสิน รุ่นบูรณะพระราชวังเดิม ปีพ.ศ.๒๕๓๘ กองทัพเรือ จัดสร้าง เนื่องในโอกาส บูรณะโบราณสถานในพระราชวังเดิม กองทัพเรือ พ.ศ.๒๕๓๘ เนื้อทองคำ ๙๙% ผลิตโดย PAMP S.A. ประเทศ Switzerland ขนาดเหรียญเส้นผ่าศูนย์กลาง ๒.๕ ซม. ผ่านการปลุกเสกจากเกจิอาจารย์จากทุกภาคของประเทศไทยจำนวน ๑๐๘ รูป สมเด็จพระเทพทรงพระกรุณารับเป็นองค์ประธานที่ปรึกษาโครงการ ทรงประกอบพิธีบวงสรวงและทรงเจิมแม่ตราเหรียญเมื่อวันที่ ๑๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๓๘
มีข้อมูลจากมูลนิธิอนุรักษ์โบราณสถานในพระราชวังเดิม บันทึกว่า ภายหลังจากที่สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงกอบกู้เอกราชจากพม่าได้สำเร็จในปี พ.ศ. ๒๓๑๐ พระองค์ได้ทรงเลือกกรุงธนบุรีเป็นราชธานีแห่งใหม่แทนกรุงศรีอยุธยาที่อยู่ในสภาพทรุดโทรมจนไม่สามารถบูรณะให้กลับมาสู่สภาพเดิมได้ การที่ทรงเลือกกรุงธนบุรีเป็นราชธานีนั้น สันนิษฐานว่าเนื่องจากเป็นเมืองขนาดเล็ก เหมาะสมกับกำลังไพร่พลที่พระองค์มีอยู่ในขณะนั้น ทั้งยังเป็นเมืองหน้าด่านที่สำคัญ อยู่ใกล้ทะเลทำให้สามารถควบคุม เส้นทางเดินเรือเข้าออก มีป้อมปราการเป็นชัยภูมิที่ดี และตั้งอยู่ใกล้ปากแม่น้ำหากเพลี่ยงพล้ำก็สามารถหลบหลีกศัตรูออกสู่ทะเลได้สะดวก หลังจากนั้นจึงโปรดเกล้าฯให้สร้างพระราชวังหลวง ขึ้นทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเจ้าพระยาในพื้นที่ที่เคยเป็นที่ตั้งของป้อมวิไชยเยนทร์เดิม (ซึ่งภายหลังได้รับการเปลี่ยนชื่อเป็นป้อมวิไชยประสิทธิ์)
เหรียญสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช จัดสร้างเนื่องในโอกาส บูรณะโบราณสถานในพระราชวังเดิม กองทัพเรือ ร่วมกับ สมาคมภริยาทหารเรือ ๓๐ กันยายน พ.ศ.๒๕๓๘ ครบชุดผลิตโดย PAMP S.A. ประเทศ Switzerland ประกอบไปด้วย
เนื้อทองคำบริสุทธิ์ ๙๙.๙๙% น้ำหนัก ๒๐ กรัม จำนวน ๓,๐๐๐ เหรียญ
เนื้อเงิน บริสุทธิ์ ๙๙.๙% น้ำหนัก ๑๐ กรัม จำนวน ๑๐,๐๐๐ เหรียญ
เนื้อทองแดง บริสุทธิ์ ๙๙.๙% น้ำหนัก ๘ กรัม จำนวน ๑๐๐,๐๐๐ เหรียญ
ประวัติสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช
สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี หรือ สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช หรือ สมเด็จพระบรมราชาที่ ๔ (จีน: 鄭昭; พินอิน: Zhèng Zhāo; แต้จิ๋ว: Dênchao) มีพระนามเดิมว่า สิน (ชื่อจีนเรียกว่า เซิ้นเซิ้นซิน)[๖]พระราชบิดาเป็นจีนแต้จิ๋ว ได้สมรสกับหญิงไทยชื่อ นกเอี้ยง ภายหลังเป็นกรมสมเด็จพระเทพามาตย์ ทรงเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์เดียวในสมัยอาณาจักรธนบุรี ทรงปราบดาภิเษกเป็นพระมหากษัตริย์แห่งกรุงศรีอยุธยา[๗] เมื่อวันที่ ๒๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๓๑๐ เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ ๖ เมษายน พ.ศ. ๒๓๒๕ เมื่อมีพระชนมายุได้ ๔๘ พรรษา รวมสิริดำรงราชสมบัติ ๑๕ ปี พระราชโอรส-พระราชธิดา รวมทั้งสิ้น ๓๐ พระองค์[๕]
พระราชกรณียกิจที่สำคัญในรัชสมัยของพระองค์ คือ การกอบกู้เอกราชจากพม่าภายหลังการเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง โดยขับไล่ทหารพม่าออกจากราชอาณาจักรจนหมดสิ้น และยังทรงทำสงครามตลอดรัชสมัยเพื่อรวบรวมแผ่นดินซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของขุนศึกก๊กต่าง ๆ ให้เป็นปึกแผ่น เช่นเดียวกับขยายพระราชอาณาเขตออกไปอย่างกว้างขวาง นอกจากนี้ พระองค์ยังทรงมุ่งมั่นที่จะฟื้นฟูประเทศในด้านต่าง ๆ ให้กลับคืนสู่สภาวะปกติหลังสงคราม ทรงส่งเสริมทางด้านเศรษฐกิจ ศาสนา ศิลปวัฒนธรรม วรรณกรรม และการศึกษา เนื่องจากพระมหากรุณาธิคุณที่ทรงมีต่อแผ่นดินไทย รัฐบาลจึงได้ประกาศให้วันที่ ๒๘ ธันวาคมของทุกปีเป็น "วันสมเด็จพระเจ้าตากสิน" และยังทรงได้รับสมัญญานามมหาราช