คืนนั้นตลอดไป - เจียมใจ

หนังสือหนึ่งเล่ม รวม 2 เรื่องสั้นค่ะ

💙 โปรยคืนเร้นรัก

“เจ็บเหรอ”
“ปละ เปล่าค่ะ หายใจ...ไม่ทัน” อาการหอบน้อย ๆ ยืนยันได้ดี แก้มเธอร้อนจนคิดว่าถ้าสว่างคงได้เห็นว่ามันแดงเห่อ
“ขอโทษ เผลอไปหน่อย” คำพูดเขาทำให้เธอคิดไปเองว่าเขาจะปล่อย หากกลับไม่ใช่ ฝ่ามือที่โอบแผ่นหลังยังลูบไล้หนักหน่วง “มากกว่าจูบได้หรือเปล่า”
หัวใจวีธราแทบจะกระดอนออกจากอก มากกว่าจูบ มันคืออะไร
“ยะ ยังไงคะ”
ริมฝีปากบุรเศรษฐ์หลุดยิ้มเอ็นดู เอาจริงเขาไม่อยากรังแกเธอ แต่ก็อยาก...
“เซ็กซ์” คำตอบของเขาสั้นแต่ชัดเจนตรงไปตรงมาอย่างที่สุด
วีธราอาจจะใสซื่อต่อโลกใบนี้ แต่เธอเป็นเพียงคนธรรมดา ที่รู้เท่าทันความรู้สึกและอารมณ์ของตัวเอง ธรรมชาติกำลังสอนให้เธอเรียนรู้ว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับร่างกายตอนนี้มันคือความต้องการ...แบบผู้หญิงทั่วไป
“คุณบุรเศรษฐ์ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน ไม่มีคนผูกปิ่นโตแล้วใช่ไหมคะ”
นั่นเป็นคำถามใจกล้าที่สุดในชีวิตของวีธราแล้ว
คนถูกถามอึ้งไปชั่วขณะก่อนจะมีเสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ
“ใช่”
เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ ชายหนุ่มรู้ว่าเธอคงกำลังตัดสินใจและรวบรวมความกล้า จึงไม่ได้ถามอะไร ทว่าฝ่ามือกลับไล้ขึ้นมาสอดเข้าไปใต้เสื้อคลุมแล้วดันมันลงจากไหล่เธอเบา ๆ หญิงสาวสะดุ้งแต่ไม่ขยับหนี
“งั้น...ผูกปิ่นโตกับหนูได้ไหมคะ”


💙 โปรยคืนพร่ำรัก

“ทำไม” เขาถามสั้น ๆ แต่ไม่ถึงกับห้วน
“ฉัน...” เธอไม่กล้าสบตาเขา เอาแต่ก้มหน้าซ่อนความอายและความกลัว จนเขตต้องเลื่อนมือขึ้นเชยคางเล็กให้เงยขึ้นมาสบตากัน
“พูดมาตรง ๆ” ถึงน้ำเสียงจะนุ่มแต่ก็มีความคาดคั้นอยู่ในที
“ฉันมึนแต่ไม่ได้เมาแล้ว...คุณล่ะกำลังเมาหรือเปล่า”
“เปล่า”
“แล้วทำแบบนี้ทำไม” เธอสบตาเขาด้วยแววตาสับสน
“อยากทำ”
ทั้งคู่สบตากันนิ่ง ๆ ในขณะที่ร่างกายยังแนบชิด ฝ่ามือของเขายังโอบประคองร่างเธอเอาไว้ในอ้อมแขน อารมณ์ที่ยังคุกรุ่นทั้งภายในร่างกายเธอและเขายังคงกระตุ้นเร้าตลอดเวลา
“แล้วพรุ่งนี้เราก็จะต่างคนต่างไป เป็นแค่คนร่วมงานกันเหมือนเดิมงั้นเหรอ ?”
“คุณอยากให้มันเป็นแบบไหนล่ะ”