ใจแฝงรัก

ถ้าหากเขาไม่ได้เป็นเพื่อนพี่ชายก็คงจะดี ถ้าหากคนคนนี้มองเธอต่างไปจากน้องสาวบ้าง...ก็เพราะว่าเขามีสถานะเป็นพี่ชายที่หัวใจไม่เคยว่างนี่ละ ทำให้ ดารินทร์ ต้องเก็บความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ในซอกหลืบให้ลึกสุดใจ การมี ปรเมศวร์ เป็นพี่ชายอีกคน ดารินทร์ต้องฝืนตัวเป็นน้องสาวที่น่ารักให้สมกับที่เขาเอ็นดู และเธอคงจะอยู่ในสถานะนี้ต่อไปเรื่อยๆ ถ้าหากว่าวันหนึ่งไม่เกิดเหตุการณ์พลิกผันขึ้นเสียก่อน เหตุการณ์ที่แปรเปลี่ยนความเป็นพี่น้องให้กลายเป็นอะไรที่มากกว่า! เรื่องของ ดารินทร์ หญิงสาวที่พี่ชายของเธอฝากเพื่อนรักอย่าง ปรเมศร์ ให้ช่วยดูแลในช่วงที่ตนเองเดินทางไปต่างประเทศแล้วความเจ็บปวดจากความรักของปรเมศร์ก็ทำให้สถานะของพี่ชายกับน้องสาวเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล ทว่าแทนที่ดารินทร์จะยอมรับการรับผิดชอบของเขา เธอกลับปฏิเสธหัวชนฝา และในช่วงเวลาที่หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเธอก็ยังถูกดึงเข้าไปเป็นตัวประกอบในเกมหัวใจที่มีเขาเกี่ยวข้อง ความซับซ้อนของเรื่องราว ความช่างติ๊อแสนอบอุ่นของปรเมศร์กำลังทำให้เธอสับสนและอ่อนไหวอย่างรุนแรง สุดท้ายแล้วเรื่องราวของพวกเขาจะดำเนินไปอย่างไร
****************************************************************************************************
เพรงเสน่หา
เมื่อสี่ปีที่แล้ว เธอคือเจ้าสาวที่ไม่ได้เข้าหอ จึงหอบความเจ็บซ้ำหนีหายไปจากเมืองไทย แต่ในเร็ววันนี้ เธอกำลังจะเริ่มต้นใหม่กับผู้ชายอีกคน จึงข้ามน้ำข้ามทะเลกลับมาขอใบหย่าจากอดีตสามี ที่เธอเข้าใจว่าเขาไม่เคยรักเธอเลย

ส่วนเขา...อดีตเจ้าบ่าวที่ไม่ได้เข้าหอ กว่าจะรู้ว่ารักก็เมื่อสายไป จึงต้องอยู่อย่างทรมาณกับสิ่งที่ทำครานี้โอกาสได้กลับมาให้แก้ตัวอีกครั้ง เขาจะทำทุกทางเพื่อให้ได้เธอคืนมา

****************************************************************************************************
พระพายร่ายรัก

สองกะรัตเขม้นมองป้ายไม้เบื้องหน้าที่เห็นเพียงผ่านๆ ว่า "ไร่กาฬวาต" พ้นแนวรั้วของไร่รถโฟร์วีลก็เร่งความแรงขึ้นอีกเพื่อไต่ขึ้นเนินสูง พ้นเนินมาได้ราวๆ ห้าร้อยเมตรถนนลาดยางจึงเปลี่ยนเป็นดินปนหินปรับเรียบ รถวิ่งเลียบชายเขาคู่ขนานไปกับเสาไฟฟ้าคอนกรีตที่ตั้งห่างเป็นระยะ หญิงสาวหันใบหน้าเข้าหากระจกด้านข้าง ทอดสายตามองไกลไปยังทิวทัศน์กว้างใหญ่ สายหมอกจางๆ ยังมองเห็นเป็นริ้วทั่วพื้นที่เขียวขจีแม้จะเป็นเวลาบ่าย มองเพลินสบายตาและบอกตัวเองในใจว่าคิดไม่ผิดที่เลือกมาอยู่ที่นี่ อย่างน้อยธรรมชาติก็ตรงไปตรงมา ไม่เหมือนมนุษย์บางคนที่จิตใจคดเคี้ยว หญิงสาวเก็บความปวดร้าว ขมขื่น กดดันด กับความรู้สึกโศกเศร้ารุนแรงเอาไว้ในส่วนลึก แล้วดึงความคิดดีๆ มาปลอบใจตัวเอง ละทิ้งทุกสิ่งไว้เบื้องหลัง ก้าวต่อไปข้างหน้าด้วยศักดิ์และศรีที่มีอยู่ในตัว ราวยี่สิบนาทีต่อมารถก็ลดระดับความเร็วลงเมื่อถึงทางลาดลงเขาสองกะรัตจึงหันกลับไปมองเบื้องหน้าแล้วก็แทบกลั้นหายใจกับความงามที่ปรากฏ พื้นราบต่ำที่เห็นคือแนวขั้นบันไดสีเขียวสด สองข้างทางและต่ำลงไปมีบ้านเรือนตั้งกระจายไปทั่ว บางจุดบ้านเรือนหนาแน่นส่วนใหญ่หลังคามุงด้วยใบตองตึงคลุมต่ำจนมองแทบไม่เห็นตัวบ้าน