• ในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้เขาส่งคนออกไปสืบเรื่องของคุณชายผู้นั้น แต่ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด ถึงสืบอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง
• แม้แต่อีกฝ่ายพักอยู่ที่ไหนเขาก็ยังไม่รู้ เรื่องนี้มีบางอย่างไม่ชอบมาพากลเกินไป ยังไม่สามารถยืนยันได้ว่าอีกฝ่ายเป็นมิตรหรือเป็นศัตรูของเสิ่นถง
• เขาไม่กล้าผลีผลามทำอะไรบุ่มบ่าม ไม่เช่นนั้นไม่เพียงไม่สามารถทำลายเสิ่นถงและหออีผิ่นเซียงลงได้ อาจจะเป็นการเปิดโอกาสให้พวกนั้นตอบโต้เขากลับจนเขาตั้งรับไม่ทัน หลงจู๊ฉินขมวดคิ้ว
• ก่อนหน้านี้คนพวกนี้บอกว่ากำลังรอให้เขาตัดสินใจ แต่ตอนนี้กลับมาเร่งให้เขาลงมือเสียอย่างนั้น เกิดอะไรขึ้นกันแน่? "หลงจู๊ฉิน ท่านยังลังเลอะไรอยู่อีก หรือว่าท่านก็เสียดายฝีมือการทำอาหารและชื่อเสียงของนางอีกคน จึงตัดใจทำลายนางไม่ได้ใช่หรือไม่ ข้าบอกท่านไว้ก่อนเลย
• ความสัมพันธ์ระหว่างเสิ่นถงและซูหลันซื่อมีใครในเมืองจิ่งซีที่ไม่รู้บ้าง แม้พวกนางจะไม่ใช่แม่ลูกกันจริง ๆ แต่สายใยแน่นแฟ้นกันยิ่งกว่าคนเป็นแม่ลูกกันแท้ ๆ แม้หออีผิ่นเซียงจะต้องปิดตัวลง นางก็ไม่มีวันทรยศหออีผิ่นเซียงแล้วมาซบหอหงติ่งของท่านแน่ ท่านตัดใจเสียเถอะ!" "เฮอะ
• ในเมื่อท่านตัดใจลงมือไม่ได้ เช่นนั้นพวกข้าจะเป็นคนจัดการเอง!" "ใช่ พวกเราไม่มีทางยืนมองหออีผิ่นเซียงขึ้นเป็นใหญ่โดยไม่ทำอะไรหรอก ตอนนี้ใช้ข้อหาที่เสิ่นถงสังหารคนมาเล่นงานนาง นับเป็นโอกาสที่ดีที่สุดแล้ว!"