ชีไป๋ฉาเป็นเทพเจ้าองค์สุดท้ายบนโลก มีชีวิตอยู่ยาวนานมาถึงยุคปัจจุบัน ด้วยความเบื่อหน่าย จึงอยากลองหาคนธรรมดาสักคนมาเป็นแฟน แต่งงาน และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ทว่าจากนั้นกลับรักอีกฝ่ายเข้าให้จริง ๆ ตัวเขากังวลว่าถ้าหากความชราได้พรากเอาชีวิตอีกฝ่ายไปแล้วจะทำอย่างไร ผลสุดท้ายพบว่าสามีของตนเหมือนจะเป็นเทพเจ้าเช่นกัน แถมยังกังวลเรื่องเดียวกับตนอยู่ทุกวันหลังจากชีไป๋ฉาเตรียมใจเรียบร้อยดีแล้ว ก็ตัดสินใจว่าจะบอกความจริงที่ตนเองเป็นเทพเจ้ากับคนรัก “ที่รัก ฉันมีเรื่องจะบอกนาย”
ฟู่หมิงเหยี่ยพูดอย่างประหม่า “ที่รัก ฉันก็เรื่องหนึ่งจะบอกนายเหมือนกัน ความจริงแล้วฉันไม่ใช่คนธรรมดา ฉันเป็นเทพสาธารณ์ นายได้ยินคำว่าสาธารณ์แล้วอย่าเพิ่งรู้สึกหวาดกลัวไปนะ เทพเจ้าที่กล่าวยกยอว่าตนเองเที่ยงธรรมพวกนั้นเป็นพวกเสแสร้งอวดดีทั้งนั้น...จริงด้วย นายจะบอกฉันว่าอะไรนะ”ชีไป๋ฉา “ความจริงฉันก็ไม่ใช่คนธรรมดา”ฟู่หมิงเหยี่ย “...แล้วนายเป็นใคร”ชีไป๋ฉา “พวกเสแสร้งอวดดีไง”

เทพสาธารณ์แสนมืดมนผู้คอยรับฟังความโกรธแค้น คำสาปแช่ง ความโลภ และความเย่อหยิ่งถือดีของพวกมนุษย์ ตกหลุมรักหิมะขาวแสนบริสุทธิ์อ่อนโยนบนโลก“ฉันยินดีแบกรับความเสียใจตลอดชีวิตอันนิรันดร์ที่เหลืออยู่ของเทพเจ้าแลกกับการได้รักนาย”