ต่อให้มีเวลาแค่วันเดียว ฉันก็ต้องเข็นเสี่ยวฮูที่อยู่บนรถเข็นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นสักครั้ง กินอาหารกลางวันเป็นเพื่อนเสี่ยวฮูสักมื้อ แล้วก็ต้องพาฮัวเซิงมาโรงพยาบาล กอดเสี่ยวฮูสักหน่อย... ต่อให้มีเวลาแค่วันเดียว ฉันก็ต้องสร้างโอกาสขึ้นมา ให้เหลือความทรงจำอันงดงามกับเขาให้มากขึ้นอีกสักหน่อย... เช่นนี้แล้ว ในทุกวันที่เพิ่มขึ้นมา ก็จะเป็นความสุขที่เป็นกำไรของเรา... พอคิดได้แบบนี้ ชีวิตก็เปี่ยมด้วยความหวังและความคิดถึงแล้ว นี่คือเรื่องราวของจินอวี๋เจี้ยงและเสี่ยวฮูความรักของพวกเขาเริ่มจากชุดนักเรียนจนถึงชุดแต่งงาน จากรักแรกพบจนถึงการอยู่คู่เคียงข้าง จนกระทั่งโชคชะตาทำลายชีวิตเรียบง่ายมีความสุขของพวกเขาลง ในระหว่างที่กำลังเล่นชักเย่อกับชีวิตอยู่นั้น การทุ่มแทสุดกำลังเพื่ออยู่เคียงข้างกันและกันของพวกเขาทำให้ทุกคนต้องประทับใจ! ในวันเวลาที่ยากลำบากที่สุด พวกเขากลับสามารถสร้างความทรงจำที่งดงามเจิดจ้าที่สุดหลงเหลือไว้ให้แก่กันและกันได้... พวกเขาทำให้ทุกคนเชื่อว่า การได้มายังโลกมนุษย์สักครั้ง ความรักคือสิ่งล้ำค่าที่สุด แล้วพวกเขาก็ยังทำให้ทุกคนต้องทอดถอนใจด้วยเช่นกัน ว่าบนโลกนี้ยังมีความiydที่บริสุทธิ์งดงามถึงเพียงนี้อยู่! คำสารภาพรักด้วยชีวิตที่ดังมาจากโลกมนุษย์นี้จะไม่ขาดหาย จะถูกจดจำไปมิรู้ลืม และจะสะท้อนดังก้องทอดยาวตราบนิรันดร์...