ท่ามกลางดงดิบมรณะ อันทั้งคณะพบสิ่งไม่คาดฝันมาตลอดเส้นทาง ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว คิดดังนั้น จอมพรานรพินทร์จึงแหงนขึ้น มองข้างบนโดยเร็ว พริบตาที่จักษุรับภาพได้ถนัด หัวใจของเขาก็วูบ ตกลงไปอยู่ที่ปลายเท้า เย็นเฉียบตลอดไขสันหลัง ให้ธรณีแยกไป ณ บัดนี้เถิด ไอ้ราหูมหายักษ์ที่มีสัณฐานลักษณะไม่เหมือน กับงูชนิดใดในโลกที่เคยพบมา ซึ่งเขาและคณะกำลังติดตามล่ามันอยู่ อย่างจดจ่อนั้น ขณะนี้ลำตัวส่วนหนึ่งของมัน ทอดพาดอยู่ในระหว่างโขดหิน เหนือศีรษะที่ทุกคนทั้งหมดรวมกลุ่มหยุดพักการล่ามาอยู่ใต้ลำตัวของมัน ที่นอนสงบนิ่งอยู่โดยไม่รู้ตัว!
คงไม่มีเรื่องของการจุดไต้ตำตอเรื่องใดในโลก ที่ทำให้ขนหัวลุกเท่ากับเหตุการณ์ที่ทั้งเจ็ดชีวิตเผชิญอยู่ในขณะนี้ เจ้าอสูรดึกดำบรรพ์คงจะนอนสงบนิ่งขวางลำอยู่บนโขดหินตำแหน่งนี้มา ก่อนเป็นเวลานานแล้ว ฝ่ายมนุษย์ที่ตามล่า...มะงุมมะงาหรา ย่องค้นหารอย ของมัน เข้ามา และแล้วก็มาหยุดพักปรึกษาหารืออยู่ใต้ท้องของมันนั่นเอง! บัดนี้ จึงเป็นปัญหาว่า รพินทร์จะพาทุกคนพ้นใต้ท้องมันอย่างไรโดยที่มันไม่รู้ตัว เพื่อเปิดโอกาสให้แงซายจัดการมันด้วยลูกธนูติดระเบิดไนโตรฯ ศึกนี้...รพินทร์ไม่สามารถบอกได้ว่ามันจะลงเอยเอาในลักษณะใดแน่ ระหว่างอสูรดึกดำบรรพ์ผู้ปราศจากตีนสองหัว กับมนุษย์ซึ่งเปรียบแล้ว เท่ากับลูกเขียดตัวกระจิริดเจ็ดชีวิต แน่นอน ศึกครั้งนี้ เห็นทีจะใหญ่หลวงแน่แล้ว