พระ กริ่งเป็นพระที่มีการนิยมสร้างขึ้นในประเทศต่างๆ มาแต่โบราณ ตามคตินิยมและความเชื่อถือที่แตกต่างกันไป ซึ่งมีการสร้างกันมานับกว่าพันปีขึ้นไปแล้ว อย่างเช่นพระกริ่งเขมร น่าจะได้รับอิทธิพลในการสร้างมาจากประเทศทิเบต หรือประเทศจีนในยุตต้นๆ แต่ตามลัทธินิยมของเขมรในยุคนั้น จะมีความเชื่อถือในการบูชาเทพต่างๆ เช่นพระพรหม พระอิศวร และพระนารายณ์ ซึ่งมีการเผยแพร่เข้ามาก่อนพุทธศาสนา จึงสันนิษฐานว่าพระกริ่งเขมรที่สร้างขึ้น น่าจะเกิดจากความเชื่อถือและศรัทธาที่ผสมผสานกัน ระหว่างลัทธิพราหมณ์กับพระพุทธศาสนา ซึ่งเชื่อกันว่าหมายถึงพระนารายณ์ที่อวตารลงมา ตรัสรู้เป็นสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อช่วยเหลือมนุษย์ในยามที่เกิดยุคเข็ญ ...

พระกริ่งเขมร มีแหล่งกำเนิดที่ประเทศกัมพูชา อายุการสร้างในราวพุทธศตวรรษที่ 16 สมัยพระเจ้าสุริยวรมันที่ 7 ซึ่งเขมรได้รับเอาอิทธิพลของพุทธศาสนาลัทธิมหายานและศาสนาพราหมณ์เข้ามา จึงริเริ่มจัดสร้าง ‘พระกริ่ง’ จากเค้าเรื่องใน ‘สมณาวตาร’ ความเชื่อของศาสนาพราหมณ์ โดยจำลองเป็นรูปสมมุติของพระนารายณ์อวตารปางหนึ่งที่ลงมาช่วยเหลือมนุษย์ในยามที่เกิดยุคเข็ญ ด้วยความที่เค้าพระพักตร์ออกไปทางเขมร จึงขนานนามว่า “พระกริ่งเขมร” นอกจากนี้ยังไปคล้ายกับแมลงชนิดหนึ่งคือ ‘ตั๊กแตน’ จึงเรียกกันอีกชื่อหนึ่งว่า “พระกริ่งหน้าตั๊กแตน” ซึ่งมีการจัดสร้างต่อกันมาในหลายยุคหลายสมัย ที่มีค่านิยมสูงจะเป็น “ยุคต้น” ที่มีการสร้างมาราวๆ 700-800 ปีขึ้นไป

พุทธลักษณะโดยทั่วไปที่เหมือนกันคือ องค์พระประทับนั่งเหนืออาสนะฐานบัว 2 ชั้น พระเศียรค่อนข้างกลม เม็ดพระศกเป็นตุ่มนูนวางเรียงปกคลุมลงมาด้านหน้ามาก พระนาสิกยื่นออกมามาก พระเนตรเป็นตอกเป็นเส้นลึกเฉียงขึ้นไปทางด้านบนแบบตาจีน ไม่ปรากฏลายละเอียดแสดงถึงพระโอษฐ์ และพระขนงพระกรรณลักษณะเป็นเส้นวางแปะอยู่บนเม็ดพระศกและยาวลงมาจรดพระอังสา พระศอมีสร้อยลูกประคำที่ค่อนข้างใหญ่ เป็นเม็ดกลมบ้าง ตุ่มแหลมบ้าง ซึ่งเป็นเอกลักษณ์สำคัญประการหนึ่ง

- พิมพ์บัวฟันปลา เป็นพิมพ์ที่นิยมสร้างกันมากและพบมากกว่าพิมพ์อื่นๆ มีจุดสังเกตคือ จะมีรูปสามเหลี่ยมเหมือนฟันปลาเรียงรอบฐาน ซึ่งมีทั้งแบบบัวสองชั้นและบัวชั้นเดียว